Costa Concordia (schip, 2006)

32 mensen overleefden de schipbreuk niet. 17 slachtoffers werden vrij snel gevonden: twee Fransen, twee Filipino's, een Peruaans en een Hongaars bemanningslid, een Spanjaard, een Italiaan, een Hongaarse vrouw en acht personen met onbekende nationaliteit.[2][3][4] De Hongaarse vrouw was vermoedelijk een verstekeling.[5][6] Daarnaast raakten tientallen opvarenden gewond, waarvan er twee in kritieke toestand verkeerden, en werd er nog een aantal personen vermist. Een Zuid-Koreaans echtpaar werd ruim 24 uur na de aanvaring levend uit het schip gehaald; een gewond Italiaans bemanningslid werd in de loop van de 15e januari gered. In totaal voeren er acht Belgen mee[7] en 42 Nederlanders.[8]

Op 26 januari 2012 maakten reddingswerkers bekend dat de 15 toen nog vermiste opvarenden niet meer in leven kunnen zijn. Samen met de 17 reeds gevonden lichamen, zouden er dan in totaal 32 doden gevallen zijn.[9] Op 22 februari 2012 werden er nog 8 lichamen gevonden in het schip, waaronder dat van een vijfjarig Italiaans meisje.[10] Precies een maand later werden er vijf lichamen gevonden in een holte tussen het schip en de zeebodem, waarmee het totaal aantal gevonden lichamen op 30 kwam.[11]

Op 13 januari 2014 werd op Isola del Giglio een herdenkingsdienst voor de slachtoffers gehouden.[12]

Ten tijde van de ramp waren er 4226 personen aan boord, waarvan 3216 passagiers. De opvarenden waren voor zover bekend afkomstig uit:[13]

Land	Aantal	Slachtoffers
Italië	989	7
Duitsland	569	12
Frankrijk	462	6
Spanje	177	1
Verenigde Staten	129	2
Kroatië	127
Rusland	108
Oostenrijk	74
Zwitserland	69
Brazilië	52
Japan	46
Nederland	42
Oekraïne	33
Peru	32	2
Zuid-Korea	30
Hongkong	26
Verenigd Koninkrijk	25
Australië	21
Roemenië	20
Argentinië	18
Taiwan	17
Canada	12
China	12
Portugal	11
Chili	10
Colombia	10
Turkije	9
Kazachstan	9
Israël	8
Polen	8
België[7]	8
Nepal	6
Moldavië	6
Zweden	5
Venezuela	5
Denemarken	4
Dominicaanse Republiek	4
Servië	4
Zuid-Afrika	4
Hongarije	2	1
Filipijnen	2
India	1	1
Overige/onbekend	1020
Totaal	4226	32

Verscheidene passagiers sprongen in het koude water om te trachten zelf de 400 meter naar land te zwemmen.[14] De lokale reddingsdiensten zouden, naar eigen zeggen, zeker 100 personen uit het water hebben gehaald en meer dan 60 personen van het schip hebben gered.[15][16]

Op 14 januari 2012 werd de kapitein van het schip, Francesco Schettino, aangehouden op verdenking van dood door schuld. Schettino gaf ter verdediging aan dat de rotsen niet op de zeekaarten stonden.[17] Hem werd verder nog verweten dat hij om 23.30 uur het schip had verlaten, terwijl de laatste reddingsboten pas om 03.00 uur het schip verlieten. Hij werd tot 6 juli 2012 onder huisarrest geplaatst.[18] Het Openbaar Ministerie eiste zesentwintig jaar gevangenisstraf.[19]

Op 11 februari 2015 vond de uitspraak plaats in de rechtszaak tegen Schettino. Kapitein Schettino werd schuldig bevonden aan doodslag, het veroorzaken van een scheepsramp en het voortijdig verlaten van zijn vaartuig.[20] Schettino werd veroordeeld tot zestien jaar en een maand cel, maar ging in beroep tegen de uitspraak en bleef voorlopig op vrije voeten.[19] Ook het OM, de rederij en de nabestaanden van de slachtoffers gingen in beroep.[19] Op 31 mei 2016 werd de celstraf in hoger beroep bevestigd. Schettino ging in cassatie en bleef om die reden opnieuw op vrije voeten.[19] Op 12 mei 2017 werd na cassatie zijn veroordeling tot zestien jaar cel definitief.[21]

Weer rechtgetrokken

Op 24 januari 2012 begon het Nederlandse bergingsbedrijf Smit Internationale met het verwijderen van de bijna 2500 ton brandstof aan boord. Mogelijk achtergebleven olieresten werden geïsoleerd zodat deze niet in het milieu terecht konden komen. Daarnaast bracht het bedrijf de ligging van het schip in kaart.[22] Italiaanse experts beschouwen het schip als verloren. Costa Crociere besloot dat het schip in zijn geheel moest worden verwijderd, om zo min mogelijk schade toe te brengen aan het milieu.

In mei 2012 wonnen het Amerikaanse bergingsbedrijf Titan Salvage en het Italiaanse Micoperi de openbare aanbesteding voor het vlottrekken van het schip.[23] Zij sloten een joint venture. Hun plan omvatte de volgende activiteiten:[24]

• de Costa Concordia met staalkabels vastzetten, zodat het schip niet in de diepte afglijdt,
• horizontaal onder de Costa Concordia een onderwaterplatform bouwen,
• bevestigen van stalen luchttanks, zogenaamde sponsons, aan de van de zeebodem afgekeerde zijde van het schip,
• het schip met de stalen kabels recht op het platform trekken,
• aanbrengen van sponsons aan de andere zijde van het schip en
• de Costa Concordia met behulp van de sponsons in drijvende staat brengen.

In de ochtend van 17 september 2013 werd de Costa Concordia rechtgetrokken, de eerste fase van de bergingsoperatie.[25]

Bij de berging kwam in januari van 2014 een Spaanse duiker om het leven.[26]

Op 30 mei 2014 werd bekendgemaakt dat het schip in Genua zou worden gesloopt.[27] Van 23 tot 27 juli 2014 werd de Costa Concordia, drijvend tussen de sponsers aan beide zijden van het schip, door sleepboten van Isola del Giglio naar Genua getrokken.[28] De sloop moest 50.000 ton staal opleveren. 80% van de Costa Concordia kon worden gerecycled.

Een Duitse bron noemt, de sloop meegerekend, een totale schade van € 1,5 miljard.[30]