Brug 265
Brug 265 is een vaste brug op de grens tussen Amsterdam-Centrum en Amsterdam-Oost.
Brug 265
| ||||
 | ||||
Muiderpoortbrug vanaf het water, 2013 | ||||
| Algemene gegevens | ||||
| Locatie | Amsterdam | |||
| Coördinaten | 52° 22′ NB, 4° 55′ OL | |||
| Overspant | Singelgracht | |||
| Ook bekend als | Muiderpoortbrug | |||
| Bouw | ||||
| Bouwperiode | 1903/1928 | |||
| Gebruik | ||||
| Weg | Plantage Middenlaan | |||
| Architectuur | ||||
| Type | vaste brug | |||
| Architect(en) | Dienst der Publieke Werken | |||
| Bijzonderheden | stenen balustrades | |||
  | ||||
| ||||
Ze overspant de Singelgracht en vormt de verbinding tussen de Plantage Middenlaan en de Mauritskade.
Hier lag in eerste instantie een houten poortbrug behorende bij de oude Muiderpoort uit 1771. Die brug sloot uiteraard aan op de poort. In 1884 kwam daar een brug naast, want die oude poortbrug had te smalle aanbruggen voor de paardentram. De tram werd in 1900 een gemeentedienst en men wilde hem vervangen door een elektrische tram. Die had echter een steviger brug nodig. In 1902 kwam er een nieuwe brug, die toen vanzelfsprekend het verkeer niet meer via de poort leidde. Het ontwerp voor de burg, kwam van de Dienst der Publieke Werken. De architect destijds daar was Hendrik Leguyt, maar het is onbekend of hij het ontwerp daadwerkelijk heeft gemaakt, de dienst werkte als collectief. Echter de stenen balustrades wijzen wel in die richting; Leguyt was qua stijl een overgangsarchitect tussen de neo-stijlen uit de late 19e eeuw en de modernere stijl van Hendrik Petrus Berlage. Die stenen balustrades vindt men namelijk ook terug op de Nieuwe Amstelbrug waarvan Berlage het esthetisch ontwerp had gemaakt. Gedurende de jaren kreeg die nieuwe brug met hetzelfde euvel (overbelasting) te maken. Rond 1927 werd zij voorzien van gewapend beton onder de rijweg. Ook in de latere jaren van de 20e eeuw zijn er werkzaamheden verricht, deze zijn te herkennen aan de hevige zoutschade die in de jaren tachtig aan de brug te zien was. In 2013 werd vervolgens het (zware) verkeer meer naar het midden van de brug geleid. Het wegdek lekte water naar het binnenste van de brug en tastte het metselwerk van binnenuit aan. Amsterdam legde er een nieuw brugdek op en het jaar daarop liep bouwbedrijf Heijmans NV het gehele metselwerk steen voor steen na. De werkzaamheden vonden vanaf pontons in het water plaats. Tijdens de werkzaamheden moest altijd een doorvaart openblijven voor eventuele scheepvaart.[1]
In 2017 zijn de granieten leuningen nog steeds het opvallendst aan de brug. De Amsterdamse tramlijn 14 en 19 rijden over de brug.
De brug stond meer dan een eeuw officieus bekend als de Muiderpoortbrug, naar de nabijgelegen Muiderpoort, dat ook al naam gaf aan het Muiderpoortstation dat ongeveer een kleine kilometer ten zuidoosten van de brug ligt. April 2016 wilde de gemeente Amsterdam af van officieuze benamingen en stelde voor of de naam officieel te maken, of de naam te schrappen. Het werd voor deze brug dat laatste. Op nog geen 100 meter noordelijk ligt de Jules Schelvisbrug (brug 264), die in april 2016 haar officieuze naam Artisbrug verloor, maar al in december 2016 een nieuwe vernoeming kreeg.
Muiderpoortbrug op de voorgrond
Een voorganger van de huidige Muiderpoortbrug, in 1900 toen er ook nog de spoorlijn van het Weesperpoortstation naar de Rietlanden achter liep.
Bronnen, noten en/of referenties
|
 |
Zie de categorie Brug 265, Muiderpoortbrug van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
