Azartplein

Een van de gebouwen die is blijven staan gedurende de ombouw van havengebied naar woonwijk is het gebouw van met SHB op de voorgevel met een voormalig adres aan Javakade 21. Hier was het kantoor gevestigd van de Samenwerkende Haven Bedrijven SHB). Het is rond 1920 gebouwd in een ontwerp van de architecten J.W. Hanrath en D.F. Slothouwer in een gecombineerde stijl van een Goois landhuis en bouwwerken van Frank Lloyd Wright (horizontale gevelopbouw). De HAR (Haven Arbeids Reserve) en later SHB administreerde hier niet bij een maatschappij aangesloten havenarbeiders uit een arbeidspool. Uit die arbeidspool konen mensen ingeschakeld worden als er een piek was in het aanbod van scheepsgoederen die overgeladen moesten worden. Het aanbod werd steeds wisselender, waardoor wel aangesloten mensen ook wel in de pool werden geschoven; het leverde een scheve verhouding op tussen "vast" en "los" personeel. Het oorspronkelijke gebouw werd opgetrokken uit donker bak- en natuursteen, hetgeen het gebouw een streng uiterlijk gaf, was de mening. Binnen was het door een geplaatste koepel licht. Die koepel verdween tijdens de Tweede Wereldoorlog toen de bezetter hier luchtafweergeschut plaatste. Die verdween weer nadat de vrede was ondertekend, maar de koepel kwam niet terug. Wel kreeg het gebouw een extra verdieping, hetgeen nog terug te zien is in de tweekleuring van het baksteen. Het havenwerk liep hier terug vanwege terugloop in de scheepvaart en de verhuizing van de scheepvaartmaatschappijen naar het Westelijk Havengebied. Het gebouw kreeg te maken met achterstallig onderhoud en werd vanwege de leegstand gekraakt. Begin jaren tachtig werd het gebouw in gebruik genomen door een kunstenaarscollectief, het gebied rondom het plein kreeg meer van dat soort initiatieven. In januari/februari 1990 viel het dak van het gebouw ten prooi aan de stormen; het gebouw kwam in handen van de gemeente Amsterdam. Onder leiding van CASA Architecten met Koen Crabbendam werd het gebouw gerenoveerd en kwam volgens een aantal mensen de scheepvaart terug in het gebouw. De blauwgekleurde etage heeft in hun ogen de vorm van een scheepsbrug, waarbij de twee ronde raampjes eronder gezien worden als patrijspoorten. Bij de renovatie ging men uit van de vestiging van expositieruimten, maar er kwam een praktijkruimte en woningen.[1]

Wladiwostok betreft een bouwblok in hoefijzervorm met 72 huurwoningen (flats en maisonnettes; bij leegstand werden ze ook wel te koop aangeboden) en 13 bedrijfsruimten. De naam Wladiwostok (Beheers het oosten) verwijst deels naar een van de initiatiefnemers Woningbouwvereniging Het Oosten/Stadgenoot dat samen met de toekomstige bewoners (woonvereniging Wladiwostok) het gebouw door architect Jo Crepain liet ontwerpen. Daarbij ontstonden vaak tegengestelde belangen tussen woningbouwvereniging en bewoners, terug te voeren op financiën. Het werd het hoogste en breedste gebouw van het vernieuwde Java-eiland. Het werd rond 1994 gebouwd.[2] De voorgevel buigt mee met de keerlus van de trams. In 1998 kreeg het de Pyramide Wonen-prijs. Rond 2014 werd het gehele dak afgedekt met zonnepanelen.