Anja Hazekamp

In 2007 werd Hazekamp lid van de Provinciale Staten van Groningen. Ze was de derde kandidaat voor de Partij voor de Dieren bij de Europese Parlementsverkiezingen van 2009 en ook derde op de lijst bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2010; deze plaatsen waren niet voldoende voor een directe benoeming.

Op 24 januari 2012 werd Hazekamp beëdigd als tijdelijk lid van de Tweede Kamer als vervanger van Marianne Thieme die met zwangerschapsverlof was gegaan; dit lidmaatschap eindigde op 12 mei 2012.

Bij de Europese Parlementsverkiezingen van 2014 was Hazekamp lijsttrekker voor de Partij voor de Dieren. Zij werd per 1 juli 2014 benoemd tot lid van het Europees Parlement. Ook bij de Europese Parlementsverkiezingen van 2019 was zij lijsttrekker en behield de partij haar zetel.

Op 4 oktober 2018 (dierendag) lukte het Hazekamp om een motie aangenomen te krijgen in het Europees Parlement. In 1 minuut en 12 seconden introduceerde ze bij het Europees Parlement de woorden plofkip en kiloknaller en somde de kwalen van de vleeskuikens op, pleitte voor een verbod op snelgroeiende kippenrassen en vroeg om meer ruimte, frisse lucht en daglicht voor de dieren.[1] Daarmee is voor het eerst in de geschiedenis op initiatief van het Europees Parlement gedebatteerd én gestemd over een kip. Met de resolutie (aangenomen motie) vraagt het EU-parlement Brussel om het welzijn van kippen in de vleesindustrie drastisch te verbeteren. Ook wil het strengere eisen voor kip die van buiten de EU komt.[2]

Op 14 februari 2019 is in het Europees Parlement een motie van de hand van Hazekamp aangenomen die de export van levend vee naar landen buiten de Europese Unie aan banden legt.[3] De resolutie (aangenomen motie) gaat over het beperken van de duur van transporten van levend vee en het verminderen van transporten. Het transport van Europees vee naar landen buiten de EU moet worden verboden als er geen garantie is dat de dieren daar fatsoenlijk worden behandeld. De resolutie die daartoe oproept is met een grote meerderheid (411 tegen 43) aangenomen. De Europese CDA-fractie vond een verbod absurd en onthield zich van stemming.[4]