rute

Niet te verwarren met: Route, route, Rute

Noors
Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: / ˈɾʉːtə /
Woordafbreking
  • ru·te
Woordherkomst en -opbouw
  • Werkwoord: Afkomstig van het Noorse zelfstandige naamwoord rute
  • Zelfstandig naamwoord [A]: Afkomstig uit het Nederduits.
  • Zelfstandig naamwoord [B]: Afkomstig van het Latijnse zelfstandige naamwoord rupta (= weg).
Naar frequentie 4570
vervoeging
onbepaalde wijs rute
tegenwoordige tijd ruter
verleden tijd ruta
rutet
voltooid
deelwoord		 ruta
rutet
onvoltooid
deelwoord		 rutende
lijdende vorm rutes
gebiedende wijs rut
vervoegingsklasse Klasse 1 zwak
opmerking

Werkwoord

rute

  1. overgankelijk ruiten maken, bijv. op een blad papier
Afgeleide begrippen
  • rute opp


[A]+[B] enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   rute     m: ruten
v: ruta  		   ruter     rutene  
genitief   rutes     m: rutens
v: rutas  		   ruters     rutenes  

Zelfstandig naamwoord

[A] rute m / v

  1. ruit (in een patroon)
  2. (schaak) veld
  1. «Et sjakkbrett har 64 ruter.»
    Een schaakbord heeft 64 velden.
  2. (bouwkunde) glasruit, ruit, vensterglas, vensterruit
Synoniemen
  • [1]: felt
  • [1]: firkant
  • [2]: vindusrute
Afgeleide begrippen
  • [1]: rutemønster
  • [2]: vindusrute

Zelfstandig naamwoord

[B] rute m / v

  1. route
  2. reisroute
  3. dienstregeling


Nynorsk
Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: / ˈɾʉːtə /
Woordafbreking
  • ru·te
Woordherkomst en -opbouw
  • Werkwoord [A1]: Afkomstig van het Nynorske zelfstandige naamwoord rute
  • Werkwoord [B1]: Herkomst onbekend.
  • Zelfstandig naamwoord [A2]: Afkomstig uit het Nederduits.
  • Zelfstandig naamwoord [B2]: Afkomstig van het Latijnse zelfstandige naamwoord rupta (= weg).
  • Zelfstandig naamwoord [C]: Afkomstig van het Latijnse zelfstandige naamwoord ruta.
  • Zelfstandig naamwoord [D]: Herkomst onbekend.
vervoeging
onbepaalde wijs rute
ruta
tegenwoordige tijd ruter
verleden tijd ruta
voltooid
deelwoord		 ruta
onvoltooid
deelwoord		 rutande
lijdende vorm rutast
gebiedende wijs rut
ruta
rute
vervoegingsklasse Klasse 1 zwak
opmerking [A1]+[B1]

Werkwoord

[A1] rute

  1. overgankelijk ruiten maken, bijv. op een blad papier
Afgeleide begrippen
  • rute opp

Werkwoord

rute

  1. gebiedende wijs van ruta
Schrijfwijzen

Werkwoord

rute

  1. gebiedende wijs van ruta
Schrijfwijzen

Werkwoord

[B1] rute

  1. overgankelijk ravotten, stoeien
  2. overgankelijk lawaai maken
  3. overgankelijk fuiven
Afgeleide begrippen
  • [1]: tumle
  • [2]: bråke
  • [2]: ståke
  • [3]: svire

Werkwoord

rute

  1. gebiedende wijs van ruta
Schrijfwijzen

Werkwoord

rute

  1. gebiedende wijs van ruta
Schrijfwijzen
[A2]+[B2]+
[C2]+[D2]		 enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   rute     ruta     ruter     rutene  

Zelfstandig naamwoord

[A2] rute v

  1. ruit (in een patroon)
  2. (schaak) veld
  1. «Eit sjakkbrett har 64 ruter.»
    Een schaakbord heeft 64 velden.
  2. (bouwkunde) glasruit, ruit, vensterglas, vensterruit
Synoniemen
  • [1]: felt
  • [1]: firkant
  • [1]: kvadrat
  • [2]: glasrute
  • [2]: vindaugsrute
Afgeleide begrippen
  • [1]: rutemønster
  • [2]: vindusrute

Zelfstandig naamwoord

[B2] rute v

  1. route
  2. reisroute
  3. dienstregeling

Zelfstandig naamwoord

[C2] rute v

  1. (plantkunde) een plant uit het geslacht Ruta
Afgeleide begrippen

Zelfstandig naamwoord

[D2] rute v

  1. bal, bol
Afgeleide begrippen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.