predicaat

• Geluid:  predicaat    (hulp, bestand)

• pre·di·caat

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘gezegde’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1846 [1]
• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘(loffelijke) bijvoeging’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1815 [1]
• Naamwoord van handeling van prediceren met het achtervoegsel -aat
• afgeleid van het Latijnse predicatum (benaming) (met het voorvoegsel pre-) met het achtervoegsel -aat [2]

predicaat o

1. (grammatica) het naamwoordelijk deel van het gezegde
2. betiteling, met name een eretitel, loffelijke bijvoeging

1. • Zijn bedrijf verkreeg het predicaat koninklijk. 

2. (wiskunde) een formalisering van een propositie, (bewering, assertie)

• adelspredicaat, goedkeuringspredicaat

• predicaatsadjectief, predicaatsbepaling, predicaatsnomen, predicaatswoord, predicaatszin, predicatenlogica

• Het woord predicaat staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'predicaat' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.