leen

• Geluid:  leen    (hulp, bestand)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /len/
  • (Vlaanderen, Brabant, Limburg): /len/

• leen

• In de betekenis van ‘wat men voor tijdelijk gebruik ontvangt’ voor het eerst aangetroffen in 1215 [1]
• [2]

leen o

1. ontvangen goed voor tijdelijk gebruik
2. (geschiedenis) een gebied van een feodale staat dat aan een meestal erfelijke vorst van lagere rang gegeven is

1. • Vlaanderen was eerst een leen van het Franse Rijk, later van het Duitse. 

2. te ~: tijdelijk aan een ander dan de bezitter in handen gegeven

1. • Hij had dit boek al enige tijd te leen. 

• bedeleen, bruikleen, konkelleen, naftaleen, onderleen, rijksleen, spilleleen, verbruikleen, zadelleen, zonneleen, zwaardleen

leen

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van lenen
   

   • Ik leen. 

2. gebiedende wijs van lenen
   

   • Leen! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van lenen
   

   • Leen je? 

• Het woord leen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'leen' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

leen

1. lenen

leen

1. (geschiedenis) leen
2. te ~: idem

leen

1. derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van leer