keil

Een ronde en een gewone keil [1]

Kegels [2]

Nederlands

Uitspraak

Geluid: keil (hulp, bestand)
IPA: /kɛil/

Woordafbreking

keil

Woordherkomst en -opbouw

Herkomst: Bargoens (bijvoeglijk naamwoord) [1]
Duits leenwoord (zelfstandig naamwoord)

Bijvoeglijk naamwoord

keil

(Jiddisch-Hebreeuws) dronken

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	keil	keilen
verkleinwoord	keiltje	keiltjes

Zelfstandig naamwoord

keil m

(techniek) een blok met één schuine kant, waarmee men iets kan vastklemmen of het wegrollen van bijv. een wiel kan verhinderen
- Een keg, spie of wig, wordt maar zelden een keil genoemd.
(sport), (verouderd) een oude benaming voor de kegel van de kegel- en bowlingbaan
(verouderd) een plat (kiezel-) steentje

- De keil moet laag over het water scheren, hij zal dan enkele keren uit het water springen.

Synoniemen

[1] keg, spie, wig

Afgeleide begrippen

[1] keilbout
[2] keilbaan, keilen
[3] keilen

Verwante begrippen

[1] deurstopper, klem, klimhaak
[2] bowling
[3] ricochetschot

Vertalingen

1. keil (wig)

Duits: Keil ^(de) m
Engels: wedge ^(en)

Frans: coin ^(fr) m

2. keil (kegel)

Duits: Kegel ^(de) m
Engels: skittle ^(en), skittle pin ^(en)

Frans: quille ^(fr) v

3. plat steentje

Meer informatie

Zie Wikipedia voor meer informatie.

Werkwoord

vervoeging van
keilen

keil

eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van keilen
- Ik keil.
gebiedende wijs van keilen
- Keil!
(bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van keilen
- Keil je?

Verwijzingen

Stichting Hebreeuwse en Jiddisje woorden in het Nederlands

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.