dyslexie

• Geluid:  dyslexie    (hulp, bestand)
• IPA: /dɪslɛkˈsi/

• dys·lexie

• In de betekenis van ‘woordblindheid’ voor het eerst aangetroffen in 1923 [1]
• vermoedelijk van Duits Dyslexie, een term voorgesteld door de Duitse oogarts R. Berlin in 1883[2] naar het voorbeeld van Alexie en Paralexie, gevormd uit Oudgrieks λέξις (lexis) "woord, spraak" met het voorvoegsel dys- onder invloed van Latijn legere "lezen"[3][4][5]

dyslexie v

1. (psychologie) (medisch) (onderwijs) het onvermogen om woorden, waarvan men wel de letters ziet, in hun betekenis te vatten

1. • Dyslexie komt meer bij jongens voor dan bij meisjes. 

• woordblindheid, leesblindheid, paralexie

• dyslectisch bijvoeglijk naamwoord
• dyslecticus iem. die aan dyslexie lijdt, dyslectici meervoud

• dyscalculie, dyspraxie

• Het woord dyslexie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'dyslexie' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.