doem

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • doem
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘oordeel, vloek’ voor het eerst aangetroffen in 901 [1]
  • [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord doem -
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

doem m [3]

  1. vloek
Afgeleide begrippen

Werkwoord
vervoeging van
doemen

doem

  1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doemen
    • Ik doem. 
  2. gebiedende wijs van doemen
    • Doem! 
  3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van doemen
    • Doem je? 

Gangbaarheid
  • Het woord doem staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
94 %van de Nederlanders;
86 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "doem" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. doem op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).

Limburgs
Uitspraak
  • IPA: /ðum/ (Etsbergs)
Woordherkomst en -opbouw
  • Komt van het Oudlimburgse dhuhm.

Zelfstandig naamwoord

doem m

  1. duim
  2. cent
  3. gezin, huishouden
Verbuiging
enkelvoud meervoud
geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind geheel gemuteerd verkleind gemuteerd verkleind
nominatief doemtoemduumketuumkeduumtuumduumkestuumkes
genitief doemstoemsduumkestuumkesduumtuumduumkestuumkes
locatief doemestoemesdoemesketoemeskedoemesetoemesedoemeskestoemeskes
datief doemetoemeduumketuumkeduumtuumduumkestuumkes
accusatief doemtoemduumketuumkeduumtuumduumkestuumkes
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.