breking
Nederlands
Woordafbreking
- bre·king
Zelfstandig naamwoord
breking v
- (natuurkunde) richtingverandering van stralen wanneer zij in een andere middenstof komen, lichtbreking, straalbreking
- (taalkunde) het ontstaan van een tweeklank uit een klinker
Verwante begrippen
Hyponiemen
- dubbelbreking, kleurbreking, lichtbreking, straalbreking
Vertalingen
1. richtingverandering van stralen
Gangbaarheid
- Het woord breking staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'breking' herkend door:
86 % | van de Nederlanders; |
87 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.