beet

• Geluid:  beet    (hulp, bestand)
• IPA: /bet/

• beet

• In de betekenis van ‘hap’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
• [1, 2] Naamwoord van handeling van bijten
• [4, 5, 6] Herkomst: Hebreeuws [2]

beet

1. m een samenklemming tussen de kaken

1. • De beet van een dolle hond is een ernstige zaak. 

2. m een steek door de monddelen van een kaakloos wezen, zoals een insect

1. • De huilende baby zat onder de beten, want er was een mug in de kamer. 

2. v/m (plantkunde) biet
3. v/m (Jiddisch-Hebreeuws) tweede letter van het alfabet
4. v/m (Jiddisch-Hebreeuws) getal twee
5. v/m (Jiddisch-Hebreeuws) huis (als deel van woordcombinaties)
6. dat wat je met één keer bijten kunt eten, hap

1. • Ik neem een beet van de koek. 

• [4, 5, 6] bet

• [4, 5, 6] Sjien Beet, veet, beet chajiem, beet dien, beet habechira, beet haknesset, beet hamidrasj, beet kevarot, beet knesset, beet midrasj, beet olam, beet tefila, av beet dien
• [4, 5, 6] Jiddisj: beis

• beetgaar, beethebben, beethouden, beetkrijgen, beetnemen, beetpakken, beetraaf, beetsuiker, beetwortel

beet

1. bijwoordelijk deel van een scheidbaar werkwoord: te pakken, vast

1. • beethouden: Hij hield haar stevig beet. 

• beethebben, beetgrijpen, beethouden, beetnemen, beetkrijgen, beetpakken

beet

1. enkelvoud verleden tijd van bijten
   

   • Ik beet. 
     
   • Jij beet. 
     
   • Hij, zij, het beet. 

• bijtte

• Het woord beet staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'beet' herkend door: