aanklagen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
aanklagen	aanklagend
aanklacht	aangeklaagd
aanklager
aangeklaagde

Uitspraak

Geluid: aanklagen (hulp, bestand)
IPA: / 'aɲˌklaɣə(n) /

Woordafbreking

aan·kla·gen

Woordherkomst en -opbouw

samenstelling van aan vz en klagen ww

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
aanklagen	klaagde aan kloeg aan	aangeklaagd
klasse 6 zwak -d	volledig

Werkwoord

aanklagen

overgankelijk, (juridisch) iemands handelingen bij een gerechtelijke instantie aanhangig maken.

- De vechtende mannen werden aangeklaagd door de cafébaas van wie het café was vernield.

Vertalingen

1. iemands handelingen bij een hof aanhangig maken met een officiële beschuldiging

Noors: anklage ^(no)
Oudnoords: bregða
Spaans: acusar ^(es), inculpar ^(es), denunciar ^(es)

Gangbaarheid

Het woord aanklagen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'aanklagen' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.