-cus

Latijn
Huidig
bestand
1
Uitspraak
  • IPA: /-kʊs/
Woordherkomst en -opbouw
  • Overgeërfd uit het Proto-Indo-Europees. Van dezelfde stam komen ook het Nederlands-Duitse -ig, het Engelse -y en het Oudgriekse -ικός. De afgeleide vorm met een bindklinker i is -icus.

Achtervoegsel

-cus

  1. vormt bijvoeglijke naamwoorden van andere (voor)naamwoorden betekenen "behorende tot".
  1. «civis → civicus»
    burger → burgerlijk
  1. «bellum → bellicus»
    oorlog → oorlogs-
Verbuiging
enkelvoud meervoud
mannelijk vrouwelijk onzijdig mannelijk vrouwelijk onzijdig
nominatief-cus-ca-cum-cī-cae-ca
genitief-cī-cae-cī-cōrum-cārum-cōrum
datief-cō-cae-cō-cīs-cīs-cīs
accusatief-cum-cam-cum-cōs-cās-ca
ablatief-cō-cā-cō-cīs-cīs-cīs
vocatief-ce-ca-cum-cī-cae-ca
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): -cior
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): -cissimus
Synoniemen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.