Zuid-Amerikaanse ratelslang
De Zuid-Amerikaanse ratelslang[2] (Crotalus durissus) is een slang uit de familie adders (Viperidae) en de onderfamilie groefkopadders (Crotalinae).[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Carolus Linnaeus in 1758. Later werd de wetenschappelijke naam Caudisona durissa gebruikt.
Zuid-Amerikaanse ratelslang IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2010) | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Soort | ||||||||||||||||||
Crotalus durissus Linnaeus, 1758 | ||||||||||||||||||
Verspreidingsgebied van de Zuid-Amerikaanse ratelslang | ||||||||||||||||||
Afbeeldingen op | ||||||||||||||||||
Zuid-Amerikaanse ratelslang op | ||||||||||||||||||
|
Uiterlijke kenmerken
De Zuid-Amerikaanse ratelslang wordt maximaal 1,8 meter lang. De kleur is bruin, met een donkere of lichtere tekening, er is erg veel variatie vanwege het grote aantal ondersoorten. Zowel ruitvormige vlekken, lengtestrepen als zigzagstrepen komen voor.
Verspreiding en habitat
De Zuid-Amerikaanse ratelslang komt voor in zuidelijk Noord-Amerika en Midden- en Zuid-Amerika in Argentinië, Aruba, Belize, Bolivia, Brazilië, Colombia, Costa Rica, El Salvador, Frans-Guyana, Guatemala, Guyana, Honduras, Mexico, Nicaragua, Paraguay, Suriname, Uruguay, Venezuela. Het is een van de weinige ratelslangen die niet in de Verenigde Staten voorkomt. Op Ecuador en Chili na komt de soort in alle landen van Zuid-Amerika voor. De habitat bestaat uit droge omgevingen, zoals steppen en bossen met een droogtebestendige, doornige vegetatie en een zanderige ondergrond, regenwouden zijn ongeschikt als habitat.
Vanwege het relatief grote verspreidingsgebied is er veel genetische variatie. Dit uit zich in een vrij groot aantal van 10 verschillende ondersoorten die qua kleurpatroon en verspreidingsgebied sterk kunnen afwijken. Een bekende ondersoort is de op Aruba inheemse Arubaanse ratelslang (Crotalus unicolor), vroeger werd deze slang als een aparte soort beschouwd.[4]
Leefwijze
Het voedsel van deze nachtactieve, terrestrische slang bestaat voornamelijk uit knaagdieren. Overdag ligt het dier opgerold verscholen in de begroeiing.
Voortplanting
De worp bestaat meestal uit 6 tot 12 jongen.
Giftigheid
Net als alle ratelslangen is deze soort giftig, het sterke neurotoxische gif veroorzaakt verlammingen. De beet van de ondersoort C. d. terrificus kan blindheid veroorzaken. Door het grote verspreidingsgebied en de sterke giftigheid (het is een van de 25 giftigste slangen ter wereld) is de slang verantwoordelijk voor vele beten per jaar. De soort wordt op grote schaal gevangen om de huid, die erg geschikt is voor de fabricage van slangenleer.
Afbeeldingen
- ondersoort C. d. cumanensis
- ondersoort C. d. terrificus
- Detail van de kop
- Ratel van ondersoort C. d. terrificus
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties
|