Aruba-ratelslang

De ondersoort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Theodorus Willem van Lidth de Jeude in 1887. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Crotalus horridus var. unicolor gebruikt.

Het is tegenwoordig een ondersoort van de Zuid-Amerikaanse ratelslang (Crotalus durissus), maar de slang werd lange tijd als aparte soort gezien. In het Papiaments en Spaans staat de slang bekend onder de naam cascabel. Niet te verwarren met de cascaval, dit is de naam van de ondersoort Crotalus durissus terrificus.

De totale lichaamslengte is ongeveer 1 meter, de kleur is bruin, er zijn drie variaties: geelbruin, oranjebruin en grijsbruin. Op de rug is een vage ruittekening aanwezig, de buikzijde is lichter. De kop is net als bij alle adders pijlvormig en duidelijk afgesnoerd van de rest van het lichaam.

De aruba-ratelslang is endemisch op het eiland Aruba, het eiland behorend tot het Koninkrijk der Nederlanden voor de kust van Venezuela. De habitat bestaat uit droge omgevingen met een zanderige ondergrond, waar de slang door de lichtbruine kleur niet opvalt.

De aruba-ratelslang is veel minder agressief dan de meeste andere ratelslangen. De lange isolatie op het eiland en het feit dat hier geen natuurlijke vijanden van de slang voorkomen, hebben ertoe geleid dat de slang niet schuw is en meestal alleen bijt als de slang wordt beetgepakt.

Het gaat niet goed met de slang, in 1995 werd de totale wildpopulatie op zo'n 225 exemplaren geschat. De slang staat te boek als zeer ernstig bedreigd, het verspreidingsgebied is slechts 12 km² groot. Bedreigingen zijn menselijke expansie en de daarmee gepaard gaande toename van het verkeer waardoor vele dieren worden doodgereden. Ook vertrapping door vee, het doden van slangen bij huizen en met name predatie door dieren die zijn geïntroduceerd, zoals honden en katten, worden direct of indirect veroorzaakt door de mens.