Frans-Guyana

Frans-Guyana (Frans: Guyane) is een Frans overzees departement aan de noordkust van Zuid-Amerika. Het is het grootste gebied van de Europese Unie buiten Europa. Het grenst in het westen aan Suriname en wordt verder omsloten door Brazilië. Tussen de rivieren de Litani en de Marowini ligt een gebied dat wordt betwist door Frans-Guyana en Suriname.

Guyane
(Details) (Details)
Basisgegevens
Officiële landstaalFrans
HoofdstadCayenne
RegeringsvormFrans overzees departement
StaatshoofdEmmanuel Macron
Regeringsleiderpresident algemene raad:
Alain Tien-Liong
president regionale raad:
Antoine Karam
ReligieKatholiek
Oppervlakte83.534 km² [1] (2% water)
Inwoners231.167 (2010)[2] (2,3/km²)
Overige
Munteenheideuro (EUR)
UTC−3
Nationale feestdag14 juli
Web | Code | Tel..gf | GUF | 594
Detailkaart
Portaal    Landen & Volken

De hoofdstad van Frans-Guyana is Cayenne. Bij Kourou ligt de lanceerbasis Centre Spatial Guyanais van de ESA, het Europese ruimtevaartproject. Op 1 januari 2002 is ook in Frans-Guyana de euro als munteenheid ingevoerd. Het 3e Infanterieregiment (3e REI) van het Franse Vreemdelingenlegioen staat in voor de verdediging van de basis en bewaking van de grenzen.

Geschiedenis

Prekoloniale geschiedenis

Het gebied dat nu Frans-Guyana wordt genoemd, werd al duizenden jaren voor de komst van de Europeanen bewoond door inheemse volken (indianen). De Kalinja, Wayana, Oyampi, Trio, Lokono leven verspreid over het gebied. Cayenne is bijvoorbeeld oorspronkelijk een indiaans dorp.

De kustbewoners waren vooral in het verleden geroutineerde botenbouwers en vervaardigden zeewaardige kano's, kanawa genaamd. De afmeerlocaties zijn nog te vinden op diverse rotsen langs de kust. Bijvoorbeeld bij Kourou. Hier kan men uit de inslijtingen in de rots de afmeting van deze boten opmaken. Het is ook bekend dat er vrij intens contact heeft bestaan tussen de kustbewoners en de eilandbewoners van het Caraïbisch gebied. Dit valt op te maken uit taalovereenkomsten. Het Caraïbisch gebied is vernoemd naar de Kalinja, die door de Portugezen Caraibes (cannibales) werden genoemd.

De cultuur op het vasteland was en is voornamelijk gericht op jacht, visvangst en verzamelen. Het bewerken van de kostgrond is een gemeenschappelijke aangelegenheid, waarbij de vrouwen over het algemeen de lakens uitdelen. De mannen zorgen voor het openkappen van een stuk bos. Verder zijn zij ook verantwoordelijk voor de bouw van huizen. Het bouwen van een woning wordt bij de Kalinja en Lokono gemeenschappelijk gedaan, ("moshiro" of "mayuri") waarbij het gehele dorp betrokken is. Momenteel zijn de rechten van de inheemse volken in Frans-Guyana relatief goed geregeld, hoewel de gebieden die als réserve indienne aangegeven zijn, toch steeds meer en meer door niet-inheemsen worden ingepalmd. Stuurorganisaties van de indianen zijn F.O.A.G en E.P.O.A.C. De inheemse bevolking heeft zitting in de C.O.I.C.A (overkoepelend orgaan van Amazone-indianen).

Uit overlevering kan opgemaakt worden dat zowel de Spanjaarden als de Fransen zich in het verleden tegenover de inheemse bevolking aan zeer wrede misdaden hebben schuldig gemaakt.

Koloniale en postkoloniale geschiedenis

Rond 1500 werd het land voor het eerst voorbij gevaren door Spaanse ontdekkingsreizigers. Deze vonden het land echter te onbewoonbaar om er zich te vestigen.

De Fransen arriveerden rond 1604 en vestigden hun eerste nederzettingen. In 1637 werd Cayenne gesticht. Van 1660 tot 1664 werd het gebied bezet door de Nederlanders. In 1676 veroverden de Nederlanders het weer tijdens de Hollandse Oorlog. Een jaar later heroverden de Fransen het opnieuw, en werd het een departement van Frankrijk. In 1801 werd het gebied een kolonie van Frankrijk. Van 1794 tot 1805 werd het gebruikt als strafkolonie voor mensen die de oppositie vormden tijdens de Franse Revolutie. In 1809 bezetten de Portugezen uit Brazilië de kolonie, in reactie op de verovering van Portugal door de Fransen. Na de val van Napoleon werd het door het Verdrag van Parijs in 1814 weer toegewezen aan Frankrijk. In 1817 vertrokken de Portugezen.

Er ontstond een groeiende economie met vooral plantages. Nadat Frankrijk in 1848 de slavernij had afgeschaft, verdween de economische bloei.

In 1852 werd als reactie op de economische neergang door Napoleon III op Duivelseiland een strafkolonie ingesteld. Dit eiland, en een aantal gebieden op het vasteland in de buurt van Kourou, diende als gevangenis voor meer dan 80.000 politieke gevangenen, dieven en zware moordenaars. Door de slechte omstandigheden overleefden slechts weinigen deze 'droge guillotine'. In 1938 werd het sturen van nieuwe gevangenen gestaakt, en in 1946 sloot de strafkolonie.

Van 1940 tot 1943 viel het bestuur onder Vichy-Frankrijk en daarna onder de Vrije Fransen. In 1946 werd het weer een overzees departement van Frankrijk. In 1974 werd Frans-Guyana tevens een bestuurlijke regio. Op 10 januari 2010 kozen de inwoners in een referendum voor handhaving van deze status. Met een meerderheid van 70% verwierpen ze voorstellen tot uitbreiding van hun autonomie.

Politiek

Frans-Guyana is een Frans overzees departement (département d'outre mer). Het bestuur wordt geleid door Rodolphe Alexandre, president van de Assemblée de Guyane, het parlement van Frans-Guyana. Dit parlement vervangt sinds 2015 de voormalige algemene (departementale) raad en regionale raad. Frans-Guyana heeft twee vertegenwoordigers in de Franse Senaat en twee vertegenwoordigers in het Franse parlement. Binnen de Europese Unie heeft Frans-Guyana de status van ultraperifere regio. Het maakt dus integraal onderdeel uit van de Europese Unie. Frans-Guyana valt echter niet onder de Schengenakkoorden. Andere Europese akkoorden, bijvoorbeeld gratis roaming, gelden wel in Frans-Guyana.

Bestuurlijke indeling

Frans-Guyana is een Frans overzees departement (nummer 973).

Het departement is onderverdeeld in 2 arrondissementen, 19 kantons en 22 gemeenten.

De twee arrondissementen van Frans-Guyana zijn:

Een overzicht van de kantons is te vinden op kantons van Frans-Guyana.

Bevolking

De meeste van de 231.167 (2010) inwoners wonen aan de kust van het land, en kent een diverse bevolkingssamenstelling. De Creolen (mensen van gemengde Afrikaanse en Franse afkomst) zijn de grootste etnische groep. Ongeveer 14% van de bevolking is van Europese, vooral Franse afkomst. Andere groepen zijn de inheemse volken (3-4%), Chinezen (3,2%) en de Zuidoost-Aziaten, vooral Laotianen (1,5%). De Marrons, afstammelingen van ontsnapte Afrikaanse slaven, leven hoofdzakelijk langs de rivier de Marowijne. De belangrijkste Marron groepen zijn de Saramakaners, Aucaners en Aluku.

De dominante religie van Frans-Guyana is het rooms-katholicisme, de Marrons en enkele Indianengemeenschappen onderhouden hun eigen religies.

Bevolkingsontwikkeling sinds 1946

jaarinwoneraantal
194625.499
195427.863
196133.505
196744.392
197455.125
198273.022
1990114.678
1999157.213
2006205.954
2011237.549
2016269.352
Bron: Institut national de la statistique et des études économiques[3][4][5]

Ruimtecentrum Kourou

Nabij Kourou bevindt zich het Centre Spatial Guyanais, waar onder andere satellieten van de Europese Ruimtevaartorganisatie (ESA) worden gelanceerd.

Sport

Frans-Guyana heeft een voetbalteam dat niet is aangesloten bij de FIFA omdat het een overzeese departement van Frankrijk is. Het Frans-Guyaans voetbalelftal is wel het aangesloten bij de CFU, Caribbean Cup en de CONCACAF.

Steden

De hoofdstad van Frans-Guyana is Cayenne.

Enkele andere steden zijn:

Zie de categorie Frans-Guyana van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Landen in Zuid-Amerika

Argentinië · Bolivia · Brazilië · Chili · Colombia · Ecuador · Guyana · Paraguay · Peru · Suriname · Uruguay · Venezuela

Frans overzees departement:Frans-Guyana
Overzees gebied van het Verenigd Koninkrijk:Falklandeilanden · Zuid-Georgia en de Zuidelijke Sandwicheilanden
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.