Volvo S40

In 2000 onderging de S40 een serieuze facelift. Deze werd officieel Phase II genoemd. De uiterlijke wijzigingen zijn te herkennen aan de onderbreking in de stootrand op de bumper ter hoogte van de nummerplaat, grotere sidemarkers, het Volvo-opschrift centraal op de kofferklep bij de sedan, gewijzigde bumpers voor en achter met mistlampen vooraan die transparant zijn en eleganter van ontwerp, en achterlichten die transparanter zijn en moderner ogen. In het interieur zijn de gebruikte materialen opgewaardeerd geweest, is het dashboardlicht gewijzigd met knoppen die verwijzen naar de knoppen in de S80, is het asbakje in de middenconsole verdwenen, is er geen inleg meer op het dashboard maar rond de versnellingspook, is er een bakje tussen de voorstoelen met een schuifluikje dat doet denken aan oude Nederlandse boekenkasten, en zijn de knopjes voor raambediening verhuisd naar de bestuurdersdeur in plaats van tussen de voorstoelen. Op technisch vlak is de airconditioning (al dan niet automatisch) nu elektronisch geregeld en zijn er nieuwe radio-units beschikbaar van de HU-generatie. Onderhuids kreeg het model een vering die beter dempend was en nieuwe motoren waar vooral de met common-rail direct ingespoten dieselmotoren heel belangrijk waren om mee te kunnen met de concurrentie. De T4 kreeg een grotere motor: van 1.9 naar 2.0. Het doel was vooral om een beter comfort te bieden, motoren die stiller, zuiniger en ook krachtiger waren dankzij de upgrades.

Rond april 2002 kreeg de Phase II een lichte opfrissing. Sommigen[3] hebben het over Phase III, hoewel deze officieel niet bestaat. Deze keer miniem met een zwart radiatorrooster met chromen rand en rechthoekige openingen in plaats van verchroomde verticale spijltjes (vaak 'blokjesgrille' genoemd), een gewijzigde tellerconfiguratie in het dashboard (vier tellers in plaats van drie), een driespaaksstuurwiel en (optioneel) bumpers gespoten in kleur. Bij deze laatste grote update werd de software van de motoren nog eens geüpdatet voor een lager verbruik en werd de 1.8 bi-fuelmotor aan het gamma toegevoegd.

Op 19 mei 2004 werd de productie van de S/V40 gestopt. Er waren in totaal 1.000.034 exemplaren geproduceerd tussen 1995 en 2004.

Voor zowel de Phase I als Phase II waren er naast de gewone uitrustinglines speciale uitvoeringen die gemakkelijk kunnen worden onderscheiden door te kijken naar het exterieur. De namen van de pakketten kunnen verschillen van land tot land. Ook de specifieke uitrusting kan verschillen. De hoofdkenmerken worden hier opgenoemd.

• Phase I: S40/V40 Dynamic – Is herkenbaar door de dubbele koplampen met zwarte achtergrond, 16" Ares multispaaksvelgen, interieurbekleding in halfleder waarvan de stof een soort ruitjesmotief is, carbonlook blackadder inleg op het dashboard en deurpanelen;
• Phase II:
  • Sports Edition – Dit model is te herkennen aan de dubbele koplampen met zwarte achtergrond, ten minste 15" aluminium velgen, achterspoiler, voorspoiler met zwarte inleg, interieur met halfleder bekleding, pianolak/houtlook inleg in het interieur, achterspoiler met zwarte inleg;
  • Luxury Edition – Dit model is te herkennen aan de fluwelen binnenbekleding en houtinleg/pianolak in het interieur, de verchroomde deurgrepen, verchroomde kofferknop, chroomstrip onderaan het kofferdeksel;
• Phase II vanaf 2003:
  • Waren zowel leverbaar als Sports Edition en Luxury Edition, het nieuwe voor de Sports Edition hier was dat koplampen zwarte achtergrond handen en ook chromen ringen, bovendien heeft de achterspoiler op de V40 een iets grotere vorm.
  • Limited Sports Edition: dit is een combinatie van de Sports Edition en de Luxury Edition met daarbij de zijskirts, voor- en achterspoiler in grijs metallic gespoten, witte sidemarkers, sportchassis met niveauregeling en werd uitgerust met 17" Arcadia velgen. Was enkel beschikbaar in de kleuren Silver Metallic, Sapphire Black Metallic en Virtual Blue Metallic.

De S40 was in 1997 goedgekeurd om te racen in de Super Touring klasse.[4] Deze werd door Volvo en Tom Walkinshaw Racing (TWR) ingezet op o.a. het British Touring Car Championship (BTCC) tussen 1997 en 1999. In 1998 won Volvo het BTCC met piloot Rickard Rydell.[5] In datzelfde jaar won Rickard Rydell in Australië de AMP Bathurst 1000. In totaal zijn er twaalf touring wagens gemaakt waaronder één prototype die geraced werden in verschillende kampioenschappen over de hele wereld.

De S40 was de 2de wagen ooit na de 850 die Polestar gebruikte om te racen.[6][7]

Technische specificaties:

• Motor: 1998cc 5-cilinder in lijn, dwarsgeplaatst, 20 kleppen, op benzine, 300 pk bij 8.500 rpm
• Tankinhoud: 40 liter
• Aandrijving: voorwielaandrijving gekoppeld sequentiële 6-versnellingsbak
• Gewicht: 975 kg
• BBS Wielen 19x8,2 inch op Michelin banden

Een kleine opmerking over de motorcodes: het laatste cijfer van de motorcode staat voor het versienummer. Het kan zijn dat bepaalde motoren een lichte wijziging kregen door de jaren heen waarbij ze een nieuw versienummer kregen. Dat laatste cijfer kan ook duiden op een andere motor, zoals bij de diesels.

Het kan zijn dat het officieel vermogen van de motoren van land tot land afwijkt. Dat heeft te maken met de verschillende fiscale systemen in de landen waar fiscale lasten worden ingedeeld in schijven. Het verlagen van het officieel vermogen zorgt ervoor dat de motor in een fiscaal gunstiger tarief komt zonder dat het werkelijke vermogen verandert.

Nomenclatuur van de motorcodes, voorbeelden:

• D4192T3: D(iesel)4(cilinders)19(inhoud)2(kleppen/cilinder)T(urbo)3(versie)
• B5254S2: B(enzine)5(cilinders)25(inhoud)4(kleppen/cilinder)S(atmosferisch)2(versie)

In 2007 werden de S40 en V50 gefacelift (Phase II) om meer te lijken op hun grote broers in het gamma: de Volvo S80 en V70. Hiermee kregen de S40 en V50 een verschillende voorkant waarbij de voorkant van de S40 nu meer lijkt op die van de S80 terwijl de voorkant van de V50 nu meer lijkt op die van de V70. De modellen kregen iets anders gestileerde bumpers, nieuwe exterieure kleuren, nieuwe materialen in het interieur, nieuwe velgen en een algemene update van de componenten en techniek.

Optisch is het volgende te onderscheiden: de eerste versie had vooraan een blokjesgrill waarin het Volvo logo verwerkt zit, de facelift heeft een grille dat bestaat uit horizontale lamellen. Voorheen hadden de koplampen een donkere achtergrond, deze is nu zilver geworden. De eerste versie had achteraan in de lichtblokken een witte bol, deze is met de facelift verdwenen. Binnenin waren bij de eerste versie twee bekerhouders tussen de voorstoelen, met de facelift werden deze opgebergd in een vakje dat gesloten kon worden met een rolluikje. Vanaf 2010 werd het Volvo logo in de grille bovendien heel wat groter en zit het symbool van Volvo niet meer in een vierkant hokje.

De 2.0D werd nu beschikbaar met een automaat met dubbele koppeling (te vergelijken met de DSG) en zes versnellingen afkomstig van Ford. De werd D5 nu leverbaar met een manuele zes versnellingsbak. De 1.6D werd verder ontwikkeld om efficiënter om te gaan met brandstof. Nieuwe motoren waren de 2.0 5-cilinder diesels ontwikkeld door Volvo: D3 met 150 pk en D4 met 177 pk.

• Sports bodykit: De S40/V50 waren sinds het begin al leverbaar met een optionele bodykit met specifieke aluminium velgen tot 18". Deze bodykit was enkel beschikbaar als accessoire, wat inhield dat deze niet af fabriek leverbaar waren, maar enkel te leveren via de Volvo-dealer. Het pakket hield in: een sportievere voorspoiler, achterspoiler, achterschort, zijschorten, een dubbele uitlaat en 18"-velgen.
• R-design: Vanaf Phase II werd er af fabriek een nieuw optiepakket beschikbaar. Het feit dat deze af fabriek was zorgde voor een veel gunstigere prijs van het pakket. Het pakket had de volgende zaken voor het exterieur: een sportievere voorspoiler, achterspoiler, achterschort, zijschorten, een dubbele uitlaat en 18"-velgen, en voor het interieur: interieur met specifieke aluminium inleg, lederen versnellingspook met aluminium inleg, sportstuur met leder en aluminium details, aluminium sportpedalen, vloermatten met een contrasterende zilveren bies, tweekleurige stoelen bekleed met leder en T-tec. Bovendien heeft dit pakket een matgrijze omranding van de grille, zilveren zijspiegels en het R-designlogo op de grille en in de stoelen.

Met de S40, V50 en C30 heeft Volvo het DRIVe label geïntroduceerd waarmee efficiënter met brandstof kon worden omgegaan.

In dit geval is Volvo gestart vanaf de 1.6 diesel en is het motormanagement geoptimaliseerd met onder andere als resultaat meer koppel bij hetzelfde toerental. Er werd versnellingsbakolie gebruikt met lagere weerstand om minder wrijving en verlies te hebben, aangepaste spreiding van versnellingen en een extra zesde versnelling, banden met lagere rolweerstand, speciale aerodynamische wielen, aerodynamische aanpassingen aan het koetswerk zoals een achterspoiler, grille vooraan die halfdicht is, verlaging van het voertuig, de bodem van het voertuig die vlakker gemaakt werd met plastic afdekkingen, aan de voorwielen waren er luchtgeleiders, regeneratie van energie tijdens het remmen waarbij tijdens het remmen er kinetische energie wordt omgezet in elektrische energie om de batterij te laden, start/stop systeem dat de motor uitschakelt tijdens het stoppen.

In Amerika is de S40/V50 enkel leverbaar als 2.4i (170 pk) en T5 2.5 (220 pk).