Volvo 900-serie

De 940 was leverbaar met benzine- en dieselmotoren. De benzinemotoren hadden vier cilinders, een cilinderinhoud van 2,0 of 2,3 liter, en waren leverbaar met turbo achtklepper-motor, zestienklepper-motor zonder turbo, en voor sommige landen (Spanje en Italië bijvoorbeeld hebben een duurdere belasting op cilinderinhouden van meer dan 2,0L) een tweeliter DOHC zestienklepper turbo. De dieselmotoren waren Volkswagen's D24 serie zescilinders afkomstig uit de Volkswagen LT. Ook voor dieselkopers was een turbo optioneel. De 940 heeft een starre achteras.

De overeenkomsten met de 940 waren aanzienlijk, zij het dat de 960 (tot modeljaar '95 alleen de sedan) was voorzien van multilink-achterwielophanging en er was keuze uit twee zescilindermotoren:

• Een 2922cm³-zescilinder in lijn benzinemotor met 150kW/204pk, door Volvo zelf nieuw ontwikkeld, deze is later doorontwikkeld en werd uiteindelijk de 2.9 en 2.9 T6 motor in de Volvo S80.
• Een 2500cm³-zescilinder in lijn benzinemotor met 125kW/170pk, haast identiek aan de bovenstaande motor, maar dan met een kleinere boring en kortere slag.

Tot en met 1994 was er een 122 pk zescilinder turbodieselmotor van Volkswagen beschikbaar. Dit was de sterkste variant van de motor die in de 940 leverbaar was. Voor de Italiaanse markt is omwille van haar belastingsysteem de eerste tijd de 2.0 liter 16V Turbo geleverd. De geringere motorinhoud zorgde voor een lagere belastingheffing, terwijl het vermogen door middel van de turbo op niveau bleef.

Pas met de wijzigingen voor modeljaar '95 werd het uiterlijke onderscheid duidelijker zichtbaar door iets vloeiender lijnen aan de voorzijde van de auto en chiquere stootlijsten in kleur van de carrosserie. Ook in het interieur werden enkele wijzigingen doorgevoerd waardoor het onderscheid met de 940 versterkt moest worden. Tegelijkertijd werd voor de Nederlandse markt een 2473cc-zescilinder in lijn motor met 125kW/170pk geïntroduceerd. Dit instapmodel moest het geringe verkoopsucces tot die tijd verbeteren.

Dit model is enkel met een 2922 cm3-zes-in-lijn-benzinemotor geleverd. De 2,5-litermotor is bij de naamswijziging uit het programma genomen. Deze motor is voorzien van een dubbele bovenliggende nokkenas en 4 kleppen per cilinder. De motor levert 180 of 204 pk aan vermogen bij een toerental van respectievelijk 5200 en 6000 omwentelingen per minuut. In tegenstelling tot de V70 en V40 werden er geen turbomotoren geleverd voor dit model, die bleven voorbehouden aan de 940. De transmissie is een automaat met 4 versnellingen of een handbak met 5 versnellingen. Bijzonder zuinig zijn deze motoren niet, een verbruik van 1 liter benzine op tien kilometer is netjes. Een benzinetank van 77 liter maakt het mogelijk om grote reizen te maken zonder vaak te tanken.

Wat betreft veiligheid kon dit model prima mee met zijn tijd. De auto is standaard voorzien van ABS, een airbag voor de bestuurder, zijairbags en optioneel een airbag voor de passagier. Een andere optie was tractiecontrole. Natuurlijk zijn er ook vijf driepuntsgordels geïnstalleerd, een uitvinding uit 1959 van Nils Bohlin, een werknemer van Volvo. De auto wordt gestopt middels vier hydraulische schijfremmen.

Van de S90 is ook een verlengde versie beschikbaar geweest. Dit was de executive, welke 15 cm langer was dan het basismodel. Deze ruimte kwam volledig ten goede aan de beenruimte voor de achterpassagiers. Dit model was via de dealer leverbaar en werd gewoon bij Volvo zelf gemaakt. Het topmodel van de "S90 executive level 3" had twee elektrisch verstelbare achterzetels en een middenconsole met een koelkast voor twee blikjes. Daarnaast was een sigarettenaansteker aanwezig op de middenconsole, net als de bediening voor de interieurverlichting.