Tlaloc

In de Azteekse mythologie was Tlaloc de god van het water in al zijn vormen, en dan voornamelijk de regen en het bloed. Hij werd steevast voorgesteld met grote tanden en oogringen (een 'bril'). Men gaat ervan uit dat zijn naam van het Nahuatl woord tlālli, dat "aarde" betekent, afkomt en deze betekenis wordt geïnterpreteerd als "pad onder de aarde", "lange grot" of "hij die van aarde is gemaakt". Andere namen voor Tlaloc waren Tlamacazqui ('Gever') en Xoxouhqui ('De Groenen'); en (onder de Nahua van Veracruz) Chaneco.

Tlaloc

Tlaloc werd in vrijwel geheel Meso-Amerika vereerd. Bij de Maya heette hij Chaac bij de Zapoteken Cocijo, bij de Mixteken Dzahui, bij de Totonaken Tajín en de Tarasken kenden hem als Chupithiripeme.

Voor deze god werden vaak mensenoffers gebracht, om vruchtbaarheid van de oogst af te smeken. Meestel werden de mensen die geofferd werden eerst blauw geverfd (zie Maya-blauw), daarna kregen ze een verdrinkingsdood in de heilige cenote. De te offeren mensen - vaak gevangenen, maar bij gebrek daaraan ook soms eigen onderdanen - werden op de rug op een stenen beeltenis van de god gelegd. De hogepriester sneed in één beweging met een speciaal mes het hart van de geofferde uit. Verder werden er in de bergen kinderen aan hem geofferd, wanneer dezen daarbij huilden (hierbij werden ook wel doornen in hun ellebooggewrichten gedreven) werd dit gezien als teken dat er regen zou komen.

Tlaloc

Mensen die waren overleden door blikseminslag, verdrinking of lepra kwamen volgens de Azteken in de hemel Tlalocan, plaats van Tlaloc, terecht, waar het, anders dan in de meeste andere hemels, bijzonder goed toeven was. Tlaloc was heerser over de vierde laag van de "bovenwereld", of "hemel" die ook wel Tlalocan ("Plaats van Tlaloc") werd genoemd. Tlaloc was getrouwd met Xochiquetzal (die echter werd ontvoerd door Tezcatlipoca en zijn zuster Chalciuhtlique). Later trouwde hij met de godin Chalchiuhtlicue, met haar kreeg die Tecciztecatl. Volgens de mythologie uit El Salvador was hij ook de vader van Cipitio.