Siberische grondeekhoorn

De Siberische grondeekhoorn, boeroendoek, Koreaanse grondeekhoorn of Aziatische gestreepte grondeekhoorn (Tamias sibiricus) is een wangzakeekhoorn uit de familie der eekhoorns (Sciuridae). Siberische grondeekhoorns komen voor in Siberië en Oost-Azië.

Siberische grondeekhoorn
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008)
Siberische grondeekhoorn in Hokkaido, Japan.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Rodentia (Knaagdieren)
Familie:Sciuridae (Eekhoorns)
Geslacht:Tamias (Chipmunks)
Soort
Tamias sibiricus
Laxmann, 1769
Siberische grondeekhoorn in Jakoetië, Rusland.
Verspreidingsgebied van de Siberische grondeekhoorn.
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Siberische grondeekhoorn op Wikispecies
Portaal    Biologie
Zoogdieren

Kenmerken

Het is een kleine grondeekhoorn met een grijze staart. Over de rug lopen in de lengterichting vijf strepen. Hij wordt 12 tot 17 centimeter lang en 50 tot 120 gram zwaar. De staart is 8 tot 15 centimeter lang.[2]

Leefwijze

De boeroendoek is een dagactief dier. Hij eet voornamelijk noten, zaden, knoppen, paddenstoelen, bessen en granen. De boeroendoek legt voedselvoorraden aan voor de winter, bestaande uit noten. Soms is de voorraad groot genoeg voor meer dan 1 winter. Om het overschot voor bederf te behoeden wordt dit in de opvolgende zomer regelmatig buiten in de zon gelegd en `s avonds weer in het hol teruggebracht.[3] De noten verplaatst hij door ze te dragen in zijn wangzakken. Ze worden bejaagd door wezels en slangen, die ze ondergronds kunnen volgen.

Voortplanting

Boeroendoeks maken een nest in een hol of in een omgevallen boom. Jongen worden na een draagtijd van 35 tot 40 dagen geboren. In Siberië krijgt de Siberische grondeekhoorn maar één worp per jaar, in andere gebieden vaak twee.

Verspreiding en leefgebied

De boeroendoek leeft in bosachtige streken met een dichte onderlaag van struiken en klimplanten. Hij komt vooral voor in naaldbossen, maar ook in gemengde bossen, parken en dorpen. Het natuurlijke verspreidingsgebied strekt zich uit van Noord- en Oost-Rusland tot Korea en Japan. De Koreaanse grondeekhoorn is inheems in China, Japan, Kazachstan, Mongolië, Noord-Korea, Rusland en Zuid-Korea

Exoot

Het knaagdiertje komt als uitheemse soort ook in enkele gebieden in West-Europa voor: België[1], Duitsland[1], Frankrijk, Italië[1], Nederland[1], Oostenrijk en Zwitserland[1]. In Nederland komt hij alleen voor in Noord-Brabant, in de buurt van Tilburg in de Oude Warande en het overige deel van het zuidwestelijke boscomplex.[4] Hij is in 2012 ook waargenomen in Hoge Mierde.[5] In België leeft hij in ieder geval in het Zoniënwoud bij Brussel en in en rond het natuurreservaat De Westhoek te De Panne.

De dieren zijn hier waarschijnlijk gekomen door middel van ontsnapte huisdieren. Bij Tilburg is het dier enkele tientallen jaren geleden ontsnapt uit een voormalige dierentuin gelegen in het boscomplex ten zuidwesten van Tilburg.

Wetgeving

Deze soort mag sinds 2016 onder Europese wetgeving niet langer worden gehouden, gekweekt en verhandeld[6].

Dieren die momenteel als gezelschapsdier worden gehouden, mogen wel nog worden gehouden tot hun natuurlijke dood. Vanwege het invasief karakter, is het ook uitdrukkelijk verboden de dieren in de natuur vrij te laten[7][8].

  • Kaarten met waarnemingen:
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.