Royal Australian Air Force

Groepsfoto van het 1e smaldeel van het Australische vliegenierskorps voor een Bristol F2B; november 1918.

Kort na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 stuurde de Australian Flying Corps vliegtuigen naar het huidige Nieuw-Guinea om daar te helpen met het veroveren van de Duitse koloniën. Deze koloniën gaven zich echter al snel over, nog voordat de vliegtuigen uitgepakt waren.[2] De eerste operationele vluchten begonnen pas op 27 mei 1915, toen de Mesopotamian Half Flight werd opgeroepen voor het helpen van de British Indian Army bij het verdedigen van de Britse oliebelangen in het huidige Irak. Het Corps kwam later nog in actie in Egypte, Palestina en langs het Westerse Front gedurende de hele oorlog. Aan het eind van de oorlog hadden vier squadrons actieve dienst gezien.

De azen van het AFC tijdens de Eerste Wereldoorlog waren onder andere:

De Australische bemanning van een Vickers Wellington-bommenwerper op de Britse luchtmachtbasis Leconfield; 1943.

In 1939, net na de start van de Tweede Wereldoorlog, ging Australië meedoen met de Empire Air Training Scheme, waaronder bemanningen basistraining kregen in Australië, voordat ze naar Canada gingen voor specialistische training. In totaal dienden 19 RAAF bommenwerper, jager, verkenning en andere squadrons in Groot-Brittannië, bij de Desert Air Force, in Noord-Afrika en in het Middellandse Zeegebied.

Doordat de Britse fabrieken werden gebombardeerd door de Luftwaffe, creëerde de Australische regering het Department of Aircraft production (DAP) om de luchtmachten van de Commonwealth te voorzien van vliegtuigen. Ook de RAAF werd uitgerust met lokaal gebouwde versies van Britse ontwerpen, zoals de DAP Beaufort torpedobommenwerper.

In het Europese oorlogsgebied was het RAAF personeel vooral vermeldenswaardig in RAF Bomber Command. Ze vertegenwoordigden 2 procent van al het RAAF personeel tijdens de oorlog, maar tekenden wel voor 23 procent van alle verliezen. Deze statistieken worden verder verduidelijkt door het feit dat No. 460 Squadron RAAF, dat vooral met Avro Lancasters vloog, bestond uit ongeveer 200 man luchtpersoneel, maar van diezelfde eenheid vonden 1.018 man de dood. Het squadron was dus gewoon vijf keer weggevaagd.

RAAF Sandgate in Queensland; december 1944.

Bij het begin van de oorlog in de Pacific - en de snelle opmars van de Japanse troepen - bedreigde het Australische vasteland voor de eerste keer. De RAAF was niet goed voorbereid op de noodsituatie en hadden in eerste instantie een verwaarloosbare troepenmacht om in te zetten in de Pacific. Het vernietigende bombardement van Darwin op 14 februari 1942 maakte het punt duidelijk. Een aantal RAAF squadrons werden van het noordelijk halfrond teruggehaald al bleef een substantieel aantal er tot het einde van de oorlog. Tekorten aan jagers en grondaanvalsvliegtuigen leidden tot de aanschaf van in de Verenigde Staten gebouwde Curtiss P-40 Kittyhawks en het snelle ontwerp en productie van de eerste Australische jager, de CAC Boomerang. RAAF Kittyhawks speelden een belangrijke rol in de campagnes in Nieuw-Guinea en de Salomonseilanden, vooral in operaties als de Slag om Milne Bay.

Bij de Slag om de Bismarck Zee bleken de geïmporteerde Bristol Beaufighters effectieve grondaanvalstoestellen te zijn alsmede tegen schepen. Later werden er ook Beufighters gebouwd in Australië door de DAP. Hoewel het toestel veel groter was dan de Japanse jagers, kon de Beaufighter ze pakken op snelheid.

De eenheid met zware bommenwerpers omvatte 287 B-24 Liberators, die Japanse doelen konden bombarderen, zo ver weg als Borneo en de Filipijnen vanaf vliegvelden in Australië en Nieuw-Guinea.

Tegen het einde van 1945 had de RAAF 500 P-51 Mustangs besteld of gekregen. De Commonwealth Aircraft Corporation assembleerde eerst alleen Mustangs uit Amerika, maar bouwde later de meeste van de gebruikte toestellen. De belangrijkste operationele formatie van de RAAF was de First Tactical Air Force, bestaande uit meer dan 18.000 man personeel en 20 squadrons. Het heeft meegedaan in campagnes in de Filipijnen en Borneo en zou meedoen aan de invasie van Japan, Operatie Downfall. Dit gold ook voor de RAAF bommenwerpersquadrons. Maar de oorlog kwam tot een plotseling einde door de inzet van de atoomwapens door de VS. Als gevolg van de Empire Air Training Scheme hebben ongeveer 20.000 Australiërs gediend in andere Commonwealth luchtmachten in Europa tijdens WO II. In totaal hebben 216.900 mannen en vrouwen in de RAAF gediend, waarvan er 11.061 sneuvelden.

De F-111 Aardvark, of Pig zoals het toestel in Australië wordt genoemd, deed van 1973 tot 2010 dienst als langeafstandsbommenwerper bij de RAAF. De Australische luchtmacht was buiten de Amerikaanse luchtmacht de enige gebruiker van deze straaljager. Het land kocht 24 F-111C's die op basis Amberley werden gestationeerd. In 1993 werden nog 15 Amerikaanse F-111G's overgenomen. Foto: april 1984.

In de jaren 1940 werd onder beheer van de Australische luchtmacht de Woomera Prohibited Area ingesteld in Zuid-Australië. Hier worden onder meer raketten en munitie uitgetest door het leger. In de jaren 1950 en -1960 werden hier ook kernproeven gehouden door het Britse Leger.

Tijdens de Berlijnse luchtbrug vlogen Australische piloten met Britse toestellen op Berlijn. Op 25 augustus 1948 vertrokken de eerste piloten per Quantas Airways vliegtuig naar Engeland.[3] Ze kregen eerst extra training in het vliegen op instrumenten vanwege de slechte weersomstandigheden boven West-Europa en instructies over het vliegen met kleine tussentijden en afstanden op deze zeer drukke route van en naar Berlijn. Op 15 september 1948 maakte de eerste Australische piloot een vlucht van Lübeck naar de Gatow.[3] Tot de laatste vlucht op 16 augustus 1949 maakten RAAF piloten 2.062 vluchten en vervoerden zij bijna 8.000 ton vracht en 6.964 passagiers.[3]

Tijdens de Koreaanse Oorlog waren de Mustangs van No. 77 Squadron, gestationeerd in Japan met de British Commonwealth Occupation Force, een van de eerste vliegtuigen van de Verenigde Naties die zich in de strijd mengden. Toen de VN-toestellen geconfronteerd werden met MiG-15 straaljagers, kreeg 77 Sqn Gloster Meteors, die enkele succesjes boekten tegen de Sovjet piloten die vlogen voor Noord-Korea. Toch waren de MiGs superieur en werden de Metoers vooral ingezet voor grondsteun missies. De luchtmacht gebruikte ook transportvliegtuigen tijdens het conflict.

Tijdens de Vietnamoorlog deden vanuit de RAAF de Caribou STOL transporttoesellen (No. 35 Squadron), UH-1 Iroquois helikopters (No. 9 Squadron) en English Electric Canberra bommenwerpers (No. 2 Squadron) mee. De Canberra's voerden vele missies uit, en twee toestellen gingen verloren. Een verdween tijdens een missie en het toestel noch de bemanning is ooit teruggevonden. De ander werd neergeschoten door een grond-lucht raket, maar de beide bemaningsleden werden gered. De transporttoestellen steunden ook de anti-communistische grondtroepen. De UH-1 helikopters werden voor vele taken gebruikt, waaronder evacuatie en als gunship.

Militaire transporten werden ingezet in verscheidene gevallen in de afgelope decennia, zoals de vredesmissies in Oost-Timor in 1999. De Australische gevechtsvliegtuigen werden niet meer ingezet tot de Irakoorlog van 2003 toen F/A-18s van No. 75 Squadron escort en grondaanvalstaken uitvoerden.

RAAF Darwin op de Internationale Luchthaven van Darwin

Bell 260

RAAF Tindal nabij Tindal

F/A-18

Alice Springs op de civiele luchthaven nabij Alice Springs

Reservebasis

RAAF Scherger nabij Weipa

Lege basis

RAAF Townsville nabij Townsville

DHC-4

RAAF Amberley nabij Ipswich

F-111
C-17, DHC-4

Luchthaven van Tamworth

Vliegschool: CT-4B, CAP-10

RAAF Williamtown nabij Newcastle

Boeing 737
Hawk, F/A-18
PC-9

RAAF Richmond nabij Richmond

Boeing 737, C-130

RAAF Wagga nabij Wagga Wagga

Technische school

RAAF Glenbrook nabij Glenbrook

Hoofdkwartier

De ingang van RAAF Darwin.

De ingang van RAAF Wagga.

Internationale Luchthaven van Canberra nabij Fairbairn

Boeing 737, CL-604

RAAF East Sale nabij East Sale

Beachcraft 350, PC-9

RAAF Williams (Point Cook en Laverton) nabij Melbourne

Reservebasis, luchtmachtmuseum

RAAF Edinburgh nabij Adelaide

AP-3C, PC-9
P-3C
F/A-18

RAAF Woomera nabij Woomera in de Woomera Prohibited Area

Wapentesten

RAAF Pearce nabij Bullsbrook

Hawk, PC-9

RAAF Learmonth nabij Exmouth

Lege basis

RAAF Curtin nabij Derby

Lege basis

RAAF Gingin nabij Gingin

Vliegveld dat enkel voor opleiding wordt gebruikt.

Een Boeing 707 van de RAAF.

PC-9's op RAAF Pearce.

C-130's op RAAF Richmond

F-111 tijdens het taxiën op RAAF Amberley.

In 2006 had de RAAF de volgende vliegtuigen:

• 71 F/A-18 Hornet gevechtsvliegtuigen, gebouwd in Australië onder licentie van McDonnell Douglas. De F/A-18 vloot heeft al vele upgrades ondergaan sinds het in dienst kwam in de jaren 1980, maar door slijtage zal het toestel waarschijnlijk niet de voorste linies kunnen bemannen tot zijn geplande pensioen in 2015, al wordt dit waarschijnlijk opgelost door een nieuw update programma.
• 19 Lockheed P-3 Orion maritieme patrouille vliegtuigen, geupgrade tot AP-3C standaard.
• 20 Lockheed C-130H en C-130J Hercules transportvliegtuigen.
• 14 De Havviland Canada DHC-4 Caribou tactische transportvliegtuigen
• 33 BAe Systems Hawk jachttrainers
• 67 Pilatus PC-9 geavanceerde trainers
• 24 PAC CT/4 basis trainers, beter bekend als de "Plastic Parrot", eigendom van en bediend door BAe Systems
• 8 Beechcraft King Air Navigatietrainers
• 5 Boeing 707s, vier worden er gebruikt als tanker/transport, een puur voor transport. Deze toestellen zijn ook gebruikt voor VIP transport, maar die taak is overgenomen door geleasede Boeing 737s.
• 3 Bombardier Challenger 604 VIP transport
• 2 Boeing Business Jets voor VIP transport
• 1 Boeing C-17 Globemaster III strategisch transporttoestel

Deze lijst bevat vliegtuigen op order of waarvoor de behoefte is geuit.

• 24 Boeing F/A-18F. In december 2006 maakte Brendon Nelson, minister van Defensie, bekend dat hij het kabinet het voorstel had gedaan voor de aankoop van 24 F/A-18F toestellen, om het gat te vullen tussen het pensioen van de F-111, en de levering van de F-35. Deze aankoop is nog niet goedgekeurd.
• 100 F-35 Lightning II toestellen zouden afgeleverd moeten worden vanaf 2012, maar de knoop moet nog doorgehakt worden.
• 6 Boeing Project Wedgetail AEW toestellen, met de optie op nog een meer
• 5 Airbus KC-30B Multi-Role Tanker Transport om de verouderende 707s te vervangen.
• 4 Boeing C-17 Globemaster IIIs zijn besteld. Het eerste toestel is afgeleverd eind 2006, en de vierde moet februari 2008 geleverd zijn
• Boeing P-8 Poseidon en de RQ-4 Global Hawk van Northrop Grumman. Deze mix is de vervanger van de AP-3C Orion