Polyconische projectie
De polyconische projectie is een variant op de kegelprojectie waarbij de tophoek van de kegel varieert met het af te beelden punt. Het resultaat is een kaart met constante schaal in de richting van de parallellen, die de vorm hebben van een deel van een cirkel.
Polyconische projectie
| ||||
Gunstige eigenschap | afstandsgetrouw langs parallellen | |||
Geometrische constructie | ||||
Vorm van het projectievlak | kegel (variabel) | |||
Positie van het projectievlak | normaal | |||
Rakend/snijdend | rakend | |||
|
De projectie wordt gegeven door:
Ferdinand Rudolph Hassler stelde deze projectie voor in 1825. Na 1879 werd de polyconische projectie al gauw favoriet bij Amerikaanse overheidsinstanties, waardoor er op den duur ook kaarten op basis van deze projectie in commerciële atlassen verschenen. Sinds het midden van de 20e eeuw wordt de polyconische projectie echter niet veel meer gebruikt.
Zie ook
Strikte kegelprojecties:
Andere afstandsware projecties:
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.