Adderringslang

Deze slang leeft in zuidwestelijk Europa, inclusief Italië en eilanden en in Noord-Afrika. Deze soort is niet giftig en dus ook niet gevaarlijk voor de mens, hoewel de slang wel kan bijten. Het voedsel bestaat uit vissen, amfibieën en ook wormen, en deze soort kan goed zwemmen. Het leefgebied bestaat uit waterrijke bossen, poelen en vennen, bosranden maar ook in flinke begroeide vijvers wordt de slang aangetroffen. Als er niet gejaagd wordt, ligt de adderringslang meestal te zonnen op het droge; bij slecht weer ziet men de slangen niet omdat ze schuilen in holle bomen en onder houtstapels.

De adderringslang heeft een koper- tot lichtbruine lichaamskleur met ronde zwarte vlekken die soms een dambordmotief vormen en soms wat smaller zijn en doen denken aan een bandering. De pupil is rond en de totale lengte is ongeveer 70 centimeter, soms iets langer. De kop is wat breder dan andere Natrix-soorten. Door de kleuren lijken sommige ondersoorten erg veel op de adder (Vipera berus).

Voor de afzet van de eieren is een broedhoop benodigd; deze soort maakt net zoals andere ringslangen gebruik van de warmte van compost om de eieren uit te laten komen. Het 'opgeruimde' karakter van de landbouw de laatste decennia heeft de populatie geen goed gedaan, maar tegenwoordig verschijnen er door goed natuurbeheer weer meer van deze hopen. Ook als de dieren overwinteren, worden vaak plantenhopen of houtstapels opgezocht, het komt meermalen voor dat een enkele hoop door tientallen exemplaren wordt uitgekozen als slaapplaats. In het voorjaar hoeft ook niet lang naar een partner gezocht te worden.