Mannose

Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht. Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.

Mannose kan worden ingezet specifiek bij door E. coli veroorzaakte blaasontsteking (80-90% van de gevallen). De eiwitten die voorkomen op de epitheelcellen van de urinewegen bevatten mannose, en de uropathogene E. coli-bacterie bevat haartjes (pili) met daarop een bindingsstof die specifiek hecht aan mannose (het FimH-adhesine). Via hechting aan mannose op het epitheel van de urinewegen probeert de E. coli bacterie te koloniseren.

Eind jaren 80 van de twintigste eeuw werd ontdekt dat mannose tegen uropathogene E. coli-bacteriën kon werden ingezet.[2] Vrijwel alle geconsumeerde mannose komt onveranderd in de urine terecht. Bij inname van een aantal gram mannose, bijvoorbeeld door gebruik van een mannosebevattend voedingssupplement, zijn in de urine dan ook grote hoeveelheden mannose aanwezig. Daardoor zijn de meeste adhesines al bezet door (exogeen) mannose, en kan de E. coli-bacterie zich niet meer goed hechten aan het epitheel van de urinewegen. Daarna wordt de bacterie niet gedood maar via de urine afgevoerd.[3][2][4]
Cranberrysap en ananassap bevatten relatief veel mannose, maar om de circa twee tot drie gram mannose te bereiken die wordt ingezet bij blaasontsteking, is inname van mannose als voedingssupplement noodzakelijk.