Magnetische flux

De magnetische flux, ook wel magnetische stroom, door een oppervlak is de oppervlakte-integraal van de magnetische inductie over dat oppervlak. Het is, populair gezegd, een natuurkundige grootheid waarmee het aantal magnetische veldlijnen die het oppervlak doorkruisen, wordt aangegeven. Magnetische flux wordt uitgedrukt in weber of voltseconde.

Elektromagnetisme
elektriciteit · magnetisme
Elektrostatica elektrische lading · elektrisch veld elektrische potentiaal · wet van Coulomb elektrische flux · wet van Gauss
Magnetostatica magnetisch veld · elektrische stroom wet van Ampère · lorentzkracht magnetische flux · dipoolmoment
Elektrodynamica inductie · wetten van Maxwell elektromagnetische golf wet van Faraday
Elektriciteitsleer spanning · stroom · weerstand condensator · spoel · impedantie wet van Ohm
Wetenschappers Ampère · Coulomb · Faraday · Gauss Lorentz · Maxwell · Ohm · Tesla Volta · Weber · Ørsted

De magnetische flux ${\displaystyle {\mathit {\Phi }}}$ (Griekse hoofdletter phi) door het oppervlak ${\displaystyle S}$ wordt gegeven door:

${\displaystyle {\mathit {\Phi }}=\iint _{S}{\vec {B}}\cdot {\vec {\mathrm {d} A}}}$

Daarin is:

• ${\displaystyle {\mathit {\Phi }}}$ de magnetische flux in Vs of weber (Wb)
• ${\displaystyle {\vec {B}}}$ de magnetische inductie in Vs/m² of tesla (T)
• ${\displaystyle {\vec {\mathrm {d} A}}}$ de normaalvector op het oppervlak in m²

Vanwege deze relatie wordt de magnetische inductie ook de magnetische-fluxdichtheid genoemd.

Als ${\displaystyle S}$ een gesloten oppervlak is, is volgens een van de wetten van Maxwell de magnetische flux door ${\displaystyle A}$ gelijk aan 0.

Als het magnetisch veld homogeen is en het oppervlak niet gekromd, is de magnetische flux gelijk aan het inwendig product van de magnetische fluxdichtheid ${\displaystyle {\vec {B}}}$ en het oppervlak ${\displaystyle {\vec {A}}}$:

${\displaystyle {\mathit {\Phi }}={\vec {B}}\cdot {\vec {A}}=BA\cos \alpha }$,

waarin B en A de lengtes van de vectoren ${\displaystyle {\vec {B}}}$ en ${\displaystyle {\vec {A}}}$ zijn, en α de hoek tussen de vector ${\displaystyle {\vec {B}}}$ en de vector ${\displaystyle {\vec {A}}}$ (de normaalvector van het oppervlak ${\displaystyle A}$).