Jaap Burger

Burger was advocaat in Dordrecht. Hij werd Engelandvaarder om in Londen zijn onvrede te uiten over het gebrek aan ondersteuning door Radio Oranje. In de beginjaren van WO II hield Jaap Burger een dagboek bij, hij deed dat in de vorm van brieven aan zijn neef Bram die in 1940 als stuurman van een olietanker gestationeerd was op Curaçao. Ondanks het risico van ontdekking van dit dagboek, en de gevolgen daarvan schrijft hij ook over zijn kritiek op de Duitse bezetter en de collaboratie door NSB'ers. De moffen maken tegenwoordig kinderjacht op jongens van achttien tot vijfentwintig jaar. Dat hij gevaar loopt om ook een keer opgepakt te worden, bijvoorbeeld als gijzelaar, dat is Burger zich wel bewust: Ik ben er trouwens volkomen op berekend en pech uitgesloten, hebben ze me zo gauw nog niet. We hebben er zelfs een speciaal belsysteem voor laten maken, dus geen dilettantisme. Maar je kunt nooit weten, als het getal werkelijk zo groot wordt, zou ik er haast noodzakelijkerwijs onder moeten vallen. Burger dacht dat zijn werk voor de vrijheid in Engeland beter tot zijn recht zou komen, dan in bezet gebied. Daartoe kocht hij in de zomer van 1942 in Sliedrecht een vissersboot, maar toen hij ging proefzeilen, bleek dat de boot niet zeewaardig was. Kennelijk had hij daarna de moed opgegeven om te kunnen ontsnappen, want 13 februari 1943 schrijft hij in zijn dagboekbrieven: De kans om naar Engeland te komen is wel minimaal geworden. Kort daarna werd Burger bezocht door Anton Schrader en Dirk Boonstoppel, een boer uit de Dordtse Biesbosch. Schrader zocht nog een stuurman voor een Engelandvaart.

Na de bevrijding keerde Burger terug naar zijn woonplaats en was van 16 maart 1946 tot 1 juni 1948 in Dordrecht president van een van de negentien tribunalen in Nederland die belast waren met de berechting van collaborateurs. In 1945 was hij voor de SDAP lid van het Nood-parlement en vanaf 1952 als fractievoorzitter naast Drees de voornaamste PvdA-politicus. In 1955 en 1956 was hij succesvol informateur. In het jaar 1958 was hij eveneens voorzitter van het Benelux-parlement. In 1962 verliet hij de Tweede Kamer na kritiek op zijn politieke stijl. Hij werd daarna senator en in 1970 staatsraad. In 1971 was hij schaduw-minister van Defensie in het Schaduwkabinet-Den Uyl. Mede door zijn directe wijze van uitdrukken en doortastende optreden wist hij in 1973 een wig te drijven in het confessionele kamp en werd hij de architect van het Kabinet-Den Uyl. Vanaf 1975 was Burger minister van Staat. Behalve PvdA-voorman was hij van 1949 tot 1967 voorzitter van de VARA.[1]

J.A.W. Burger

	Partij van de Arbeid
Vertegenwoordigers/bestuurders: Eerste Kamerleden · Tweede Kamerleden · Leden van het Europees Parlement · bewindslieden Partijleiders: Willem Drees · Jaap Burger · Anne Vondeling · Joop den Uyl · Wim Kok · Ad Melkert · Wouter Bos · Job Cohen · Diederik Samsom · Lodewijk Asscher Partijorganisatie: Arbeiders Jeugd Centrale · Evert Vermeer Stichting · Jonge Socialisten in de PvdA · Rood · Rooie Vrouwen in de PvdA · Wiardi Beckman Stichting (Socialisme & Democratie) Stromingen: Nieuw Links · Niet Nix Socialistische zuil: Nederlands Verbond van Vakverenigingen · VARA · Het Vrije Volk · Groene Kruis Voorgangers: Sociaal-Democratische Arbeiderspartij · Vrijzinnig Democratische Bond · Christelijk-Democratische Unie · Doorbraak · Nederlandse Volksbeweging

Zie de categorie Jaap Burger van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.