Ionaire binding

Chemische binding
	Dipool-dipoolinteracties
	Moleculen (intramoleculair) Covalente binding; Moleculen (intermoleculair) Vanderwaalskrachten; Waterstofbrug; Zouten Ionbinding; Ion-dipoolkrachten; Metalen Metaalbinding; Covalente netwerken Covalente binding; Theorieën Lewistheorie; Valentiebindingstheorie; VSEPR-theorie; Molecuulorbitaaltheorie; Eigenschappen Bindingslengte; Bindingshoek; Bindingsenthalpie; Bindingsenergie; Bindingsorde; Elektronegativiteit; Roosterenthalpie;
Portaal Scheikunde

Een ion(aire)- of ionenbinding, ook wel elektrovalente of heteropolaire binding genoemd, is een binding die ontstaat door de elektrostatische aantrekking tussen een negatief en een positief geladen ion. De binding is alleen mogelijk tussen atomen met een groot verschil in elektronegativiteit. In de praktijk gaat het dan om bindingen tussen atomen met een metaalkarakter en atomen met een niet-metaalkarakter. De aantrekkingskracht van de ionen is de belangrijkste drijvende kracht. De sterkste ionbinding komt, praktisch gezien, voor in cesiumfluoride, omdat cesium en fluor het grootste verschil vertonen in elektronegativiteit, respectievelijk 0,79 en 3,98.

Een ionbinding is een intermoleculaire noch een intramoleculaire kracht.

De ionbinding werd rond 1916 door Albrecht Kossel beschreven. De elementen-atomen streven in hun buitenste elektronenschil de edelgasconfiguratie s²p⁶, bij hogere chemische elementen vanaf gallium ook een gesloten s²p⁶d¹⁰ elektronenconfiguratie, na. Dit kan door ofwel elektronenafgifte worden bereikt, waarbij eenvoudig of meervoudig positief geladen kationen ontstaan, ofwel door elektronenopname, waarbij eenvoudig of meervoudig negatief geladen anionen ontstaan.

Er worden geen moleculen gevormd, maar wel een starre kristalstructuur met een dichte stapeling van de ionen. Deze ionen komen in waterige oplossing in gehydrateerde toestand voor. De sterkte van de binding is omgekeerd evenredig met de onderlinge afstand van de ionen in de kristalstructuur.

Voorbeelden

12\ \mathrm {Na_{(s)}} +\mathrm {P_{4(s)}} \rightarrow 4\ \mathrm {Na_{3}P_{(s)}}

2\ \mathrm {Li_{(s)}} +\mathrm {F_{2(g)}} \rightarrow 2\ \mathrm {LiF_{s}}

Eigenschappen ionaire verbindingen

Ionaire verbindingen zijn elektrisch neutraal. Ze hebben geen netto lading. Door de sterke ionaire bindingen binnen hun kristalrooster zijn deze stoffen bros, en niet kneed- of vervormbaar. Ze geleiden stroom niet in vaste aggregatietoestand, maar hun elektrische geleidbaarheid neemt sterk toe als ze in gesmolten of in opgeloste toestand verkeren. De kristalstructuur wordt verbroken en de ladingdragers, de kationen en de anionen, kunnen dan vrij bewegen.

Super-ionaire geleiders, bijvoorbeeld AgI, geleiden wel goed in vaste toestand. Ze hebben een hoog smeltpunt en een hoog kookpunt. Deze laatste is zó hoog, dat de damp uit ionaire moleculen in plaats van aparte ionen bestaat.

Lithiumfluoride

Tabel

De eigenschappen van enkele ionaire verbindingen:

verbinding	smeltpunt (°C)	kookpunt (°C)
CsBr	636	1300
NaI	661	1304
MgCl₂	714	1412
KBr	734	1435
MgO	2852	3600

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.