Internationale Bobslee- en Skeletonfederatie

's Werelds eerste bobsleevereniging werd in 1897 in het Zwitserse Sankt Moritz opgericht. In 1914 werden al in veel landen regelmatig wedstrijden op natuurlijke ijspistes gehouden. De toename leidde uiteindelijk tot de oprichting van de FIBT in 1923 en de erkenning door het IOC in het jaar daarop. Bij de Olympische Winterspelen in 1924 in Chamonix-Mont-Blanc stond de viermansbob op het programma. In 1930 werd het eerste wereldkampioenschap georganiseerd, ook dit keer alleen voor de viermansbob. Een jaar later was het de beurt aan de tweemansbobben. Op de Olympische Winterspelen in 1932 in Lake Placid debuteerden de tweemansbobben.

In 1935 werd de internationale sledesportenfederatie Internationaler Schlittensportsverband (ISSV), een voorloper van de huidige internationale rodelbond Federation Internationale de Luge de Course (FIL) opgenomen in de FITB. De FIL splitste zich in 1957 af.

Door een conflict met gewichten tijdens de Olympische Winterspelen in 1952 ontstonden de eerste ingrijpende maatregelen toen gewichtslimieten werden geïntroduceerd. Vanaf die tijd ging de FIBT meer en meer reguleren, zowel aan de bobsleebanen als aan de sleeën zelf. Dit zowel met het oog op een eerlijke competitie als op de veiligheid. Vier jaar later bij de Spelen in Squaw Valley ontbrak het bobsleeën vanwege de kosten voor de aanleg van een bobsleebaan. De ontwikkeling van kunstmatig gekoelde banen eind jaren ' 60 en begin jaren 70 van de vorige eeuw leidden tot snellere tijden. Een decade later werden voor het eerst wereldbekerwedstrijden gehouden en weer tien jaar later ontstonden er competities voor vrouwen. Het bobsleeën voor vrouwen maakte zijn debuut bij het wereldkampioenschap in 2000 en op de Olympische Winterspelen in 2002.

De basis van het skeleton ligt ook in Zwitserland. In 1884 was het een onderdeel dat werd gehouden op de Cresta Run. Het bleef een Zwitserse aangelegenheid totdat in 1906 de eerste wedstrijden buiten Zwitserland werden gehouden en wel in Oostenrijk. Bij het congres van de FIBT in 1926 werd skeleton tot olympische sport uitgeroepen. De sport debuteerde op de Spelen van 1928 in Sankt Moritz. Er namen dertien atleten uit vijf landen deel. Pas 20 jaar later stond het opnieuw op het programma, weer in Sankt Moritz, tijdens de Winterspelen van 1948.

Het IOC besloot in 1954 het skeleton te verwijderen van het olympisch programma en te vervangen door het rodelen. Hiermee belandde de sport op een zijspoor. Het zou tot 1970 duren toen er een bobslee-achtige skeleton werd ontwikkeld die kon worden gebruikt op een bobsleebaan. Ook de komst van kunstmatig gekoelde bobsleebanen gaf de sport nieuwe impulsen.

Vanaf 1986, investeerde de FIBT meer en meer in het skeleton en het richtte scholen op om de sport te laten groeien. Een jaar later werd het eerste Europees kampioenschap georganiseerd. In 1989 werd voor het eerst een wereldkampioenschap gehouden. Het WK voor de vrouwen volgde in 2000. Op de Olympische Spelen van 2002 werd het skeleton opnieuw geïntroduceerd.