Europees kampioenschap voetbal 1996

Midden jaren negentig was Ajax het meest aansprekende team van Europa met fris, aanvallend voetbal. Vlak voor het EK verloor Ajax de finale van de Champions League na strafschoppen tegen Juventus. Ajax maakte een vermoeide indruk en de Ajacieden Mark Overmars en Frank de Boer misten het EK vanwege blessures. Een sluimerend conflict kwam echter bij het Nederlands elftal aan de oppervlakte, de meer geroutineerde spelers kregen een veel beter contract, terwijl de jonge spelers afgescheept werden met mindere beloningen. Edgar Davids en Michael Reiziger besloten na Clarence Seedorf de club te verlaten en omdat het contract verlopen was verlieten deze spelers als gevolg van het Bosman-arrest transfervrij de club. Dat de donkere spelers mindere contracten kregen, gaf de zaak een racistisch karakter en de pers sprak over "de kabel". Het zorgde voor onrust rond het toch getalenteerde team.

In de eerste wedstrijd ging Nederland voortvarend van start en overspeelde het Schotse team en de scheidsrechter zag een zuivere handsbal over het hoofd. Na twintig minuten ging de storm al liggen en het team maakte een onrustige indruk. Vooral het verdedigingscentrum Edgar Davids - Clarence Seedorf blonk uit in een overdaad aan goede bedoelingen en foute beslissingen. De wedstrijd eindigde in een teleurstellend gelijkspel en Hiddink greep voor de wedstrijd tegen Zwitserland in, Davids nam de plaats in van de tegen Schotland geschorste Danny Blind. Tegen Zwitserland ging het nauwelijks beter: al vroeg in de wedstrijd werd Clarence Seedorf gewisseld, nadat hij ontsnapte aan een tweede gele kaart, de veel minder getalenteerde Johan de Kock verving hem en gaf de ploeg wat meer stabiliteit. Nederland kwam een aantal keren goed weg tegen de Zwitsers, die Nederland verrasten met een drie-mansaanval. Onder toeziend oog van vader Johan scoorde Jordi Cruijff een fraai doelpunt en vlak voor tijd besliste Dennis Bergkamp de wedstrijd na een lange voorzet van doelman Edwin van der Sar. De opluchting was groot na afloop, maar na de wedstrijd sloeg de stemming om: Davids verklaarde tegen een Zwitserse journalist, dat Hiddink vooral luisterde naar de mening van bepaalde spelers (Hiddink must get his head out of players' asses so he can see better). Er was vooral veel onvrede ten opzichte van zijn teamgenoten Ronald de Boer en Danny Blind. Disciplinaire maatregelen konden niet uitblijven en Davids werd uit de selectie gezet en de pers stortte zich op de problemen rond de selectie.

Ook de andere favoriet in deze groep Engeland speelde matig in het begin van het toernooi, tegen Zwitserland werd gelijk gespeeld. Er was veel consternatie rond het team ontstaan, nadat de selectie ontspoorde in een vliegtuig na een trip naar Azië, met name drankorgel Paul Gascoigne moest het ontgelden. In de tweede wedstrijd ging het nauwelijks beter, na een matige eerste helft scoorde Alan Shearer het eerste doelpunt, waarna doelman David Seaman een strafschop stopte en in de tegenaanval scoorde Gascoigne na een sterke, individuele actie. Iconisch was ook zijn manier van juichen, Gascoigne juichte op de grond, terwijl een teamgenoot water uit een bidon naar hem spoot.

Nederland en Engeland hadden genoeg aan een gelijkspel en heel Europa verwachtte dit ook, alleen Nederland was geen team meer na alle strubbelingen rond Edgar Davids en Engeland rook bloed. In de eerste helft nam Engeland al een voorsprong, Shearer benutte een strafschop. In de tweede helft stond het Wembley Stadium op zijn kop, Engeland walste over het zwakke Oranje heen en na 60 minuten stond het 4-0 voor Engeland door twee doelpunten van Teddy Sheringham en nog een van Shearer, vooral Paul Gascoigne maakte een ongrijpbare indruk. Schotland stond op dat moment met 1-0 voor tegen Zwitserland en was geplaatst, het was aan de uitblinkende Zwitserse doelman Pascolo te danken, dat het armoedig spelende Zwitserland geen monsternederlaag leed. In de 78e minuut scoorde invaller Patrick Kluivert het noodzakelijke tegendoelpunt voor Nederland, waardoor Oranje ondanks de zware nederlaag zich plaatste voor de kwartfinale, Schotland werd voor de zoveelste keer op doelsaldo uitgeschakeld op een groot toernooi.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Engeland	3	2	1	0	7	2	5	7
Nederland	3	1	1	1	3	4	–1	4
Schotland	3	1	1	1	1	2	–1	4
Zwitserland	3	0	1	2	1	4	–3	1

8 juni 1996 «onderlinge duels» 15:00 uur (UTC+1)	Engeland	1 – 1	Zwitserland	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 76.567 Scheidsrechter: Manuel Díaz Vega ( Spanje)
	Shearer  23'	Wedstrijdverslag	83' (pen.) Türkyilmaz

10 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Nederland	0 – 0	Schotland	Villa Park, Birmingham Toeschouwers: 34.363 Scheidsrechter: Leif Sundell ( Zweden)
		Wedstrijdverslag

13 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Zwitserland	0 – 2	Nederland	Villa Park, Birmingham Toeschouwers: 36.800 Scheidsrechter: Atanas Uzunov ( Bulgarije)
		Wedstrijdverslag	66' Cruijff  79' Bergkamp

15 juni 1996 «onderlinge duels» 15:00 uur (UTC+1)	Schotland	0 – 2	Engeland	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 76.864 Scheidsrechter: Pierluigi Pairetto ( Italië)
		Wedstrijdverslag	53' Shearer  79' Gascoigne

18 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Schotland	1 – 0	Zwitserland	Villa Park, Birmingham Toeschouwers: 34.946 Scheidsrechter: Václav Krondl ( Tsjechië Tsjechië)
	McCoist  36'	Wedstrijdverslag

18 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Nederland	1 – 4	Engeland	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 76.798 Scheidsrechter: Gerd Grabher ( Oostenrijk)
	Kluivert  78'	Wedstrijdverslag	23' (pen.),  57' Shearer  51',  62' Sheringham

Groep B beoogde een spannende groep te zijn, naast de traditionele toplanden Spanje en Frankrijk waren twee kwartfinalisten van het laatste WK aanwezig Roemenië en Bulgarije. Het geringe krachtsverschil zorgde voor voorzichtig voetbal, zo begon Spanje pas aan aanvallen te denken, toen het op achterstand kwam, de wedstrijden tegen Frankrijk en Bulgarije eindigden in een 1-1 gelijkspel. Roemenië toonde op het WK al aan, dat het team vooral goed speelde in de tegenaanval, maar problemen had als het het spel moest maken. Zowel tegen Frankrijk als tegen Bulgarije kwam het snel op achterstand, de Fransman Christophe Dugarry profiteerde van een fout van doelman Bogdan Stelea en de Bulgaar Hristo Stoichkov kreeg vrije doorgang van de Roemeense verdediging. Een geldig doelpunt van Muntenanu werd afgekeurd, terwijl de bal net over de lijn ging. Roemenië kwam deze klappen niet te boven en was snel uitgeschakeld. Frankrijk oefende vooral voor het aanstaande WK en had in Zinédine Zidane en Youri Djorkaeff potentiële wereldsterren. Het neutrale Engelse publiek was vooral verbaasd, dat de in de Engelse competitie excellerende Éric Cantona en David Ginola ontbraken.

In de slotwedstrijden speelden Bulgarije en Frankrijk een beladen wedstrijd tegen elkaar, in 1993 schakelde Bulgarije Frankrijk uit voor het WK in 1994 door in de laatste minuut te scoren. Nu maakte Bulgarije een uitgebluste indruk en was wel heel erg afhankelijk van de grillen van hun sterspeler Hristo Stoichkov, hij scoorde alle Bulgaarse doelpunten dit toernooi. Tekenend was het eigen doelpunt van aanvaller Ljoeboslav Penev, die weinig fortuinlijk zijn eigen verdediging kwam assisteren. Frankrijk won met 3-1 en Bulgarije moest hopen, dat Spanje niet zou winnen van Roemenië. Spanje kwam ook nu weer in de slotfase op gang en vijf minuten voor tijd schoot Guillermo Amor naar de kwartfinale. Amor ging wel even naar huis om de bevalling van zijn zoon mee te maken.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Frankrijk	3	2	1	0	5	2	3	7
Spanje	3	1	2	0	4	3	1	5
Bulgarije	3	1	1	1	3	4	–1	4
Roemenië	3	0	0	3	1	4	–3	0

9 juni 1996 «onderlinge duels» 14:30 uur (UTC+1)	Spanje	1 – 1	Bulgarije	Elland Road, Leeds Toeschouwers: 24.006 Scheidsrechter: Piero Ceccarini ( Italië)
	Alfonso  74'	Wedstrijdverslag	65' (pen.) Stoitsjkov

10 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Roemenië	0 – 1	Frankrijk	St James' Park, Newcastle upon Tyne Toeschouwers: 26.323 Scheidsrechter: Hellmut Krug ( Duitsland)
		Wedstrijdverslag	25' Dugarry

13 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Bulgarije	1 – 0	Roemenië	St James' Park, Newcastle upon Tyne Toeschouwers: 19.107 Scheidsrechter: Peter Mikkelsen ( Denemarken)
	Stoitsjkov  3'	Wedstrijdverslag

15 juni 1996 «onderlinge duels» 18:00 uur (UTC+1)	Frankrijk	1 – 1	Spanje	Elland Road, Leeds Toeschouwers: 35.626 Scheidsrechter: Vadim Zhuk ( Wit-Rusland)
	Djorkaeff  48'	Wedstrijdverslag	85' Caminero

18 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Roemenië	1 – 2	Spanje	Elland Road, Leeds Toeschouwers: 32.719 Scheidsrechter: Ahmet Çakar ( Turkije)
	Răducioiu  29'	Wedstrijdverslag	11' Manjarín  84' Amor

18 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Frankrijk	3 – 1	Bulgarije	St James' Park, Newcastle Toeschouwers: 26.976 Scheidsrechter: Dermot Gallagher ( Engeland)
	Blanc  21' Penev  63' (e.d.) Loko  90'	Wedstrijdverslag	69' Stoitsjkov

In deze groep waren twee uitgesproken favorieten: Duitsland en Italië, zij onderstreepten deze status door respectievelijk te winnen van Tsjechië en Rusland. Duitsland stond na iets langer dan een half uur met 2-0 voor tegen een zwak spelend Tsjechië en daarna gebeurde er niet veel meer. Italië won met 2-1 tegen een soepel combinerend maar weinig effectief Rusland door twee doelpunten van Pierluigi Casiraghi. Drie dagen later speelde Italië tegen Tsjechië en coach Arrigo Sacchi besloot een aantal spelers rust te geven waaronder Casiraghi en Gianfranco Zola. Dat was een misrekening, want Tsjechië overspeelde Italië in de eerste helft en leed met 2-1 dankzij doelpunten Pavel Nedvěd en Radek Bejbl, de Italianen speelden al na een half uur met tien man dankzij twee gele kaarten van Luighi Appoloni. Sacchi zag zijn fout in en bracht Casiraghi en Zola alsnog in, maar ook zij konden het tij niet keren.

Duitsland was geen team om dit soort misrekeningen te maken en won in de tweede helft met 3-0 van Rusland met onder andere twee goals van Jürgen Klinsmann. Het team was zeker van de volgende ronde, terwijl Italië het onderlinge duel moest winnen. Duitsland was wel al twee spelers van de selectie kwijt: verdediger Jürgen Kohler raakte in de eerste minuten van de eerste wedstrijd geblesseerd en ook Mario Basler moest het team officieel geblesseerd verlaten, maar iedereen was ervan overtuigd dat "Super Mario" door zijn gedrag uit het trainingskamp is gezet. Ook was er veel consternatie in de Duitse kranten over de afwezigheid van de oude aanvoerder Lothar Matthäus, die niet overweg kon met de nieuwe aanvoerder Jürgen Klinsmann. Opvallend was de degelijkheid van de Duitsers, met name Dieter Eilts viel op door zijn harde werken in dienst van het elftal en zou later zelfs door velen uitgeroepen worden tot beste speler van het toernooi.

Italië kreeg in de beginfase een uitgelezen kans om op voorsprong te komen in het beslissende duel tegen de Duitsers. Doelman Andreas Köpke vloerde Casiraghi, nadat hij vrij voor de doelman kwam na een blunder van libero Matthias Sammer. De scheidsrechter gaf een strafschop, maar vergat Köpke uit het veld te sturen. De doelman stopte de strafschop en er was meer tegenslag voor Italië, Tsjechië nam een 2-0 voorsprong tegen een opnieuw slap Rusland. In de tweede helft ging Duitsland steeds verder naar achteren hangen zeker na de rode kaart van Strunz, maar Italië stuitte constant op de uitbllinkende Köpke. Ondertussen was er weer hoop, de wedstrijd tussen Tsjechië en Rusland kantelde en Rusland nam een 2-3 voorsprong. In de slotfase redde invaller Vladimír Šmicer de Tsjechen en scoorde de gelijkmaker. Als beloning mocht Šmicer even naar huis om te gaan trouwen. Italië kon niet meer scoren en vooral coach Sacchi kreeg veel kritiek vanwege zijn vreemde opstelling tegen Tsjechië, na een vriendschappelijke nederlaag tegen Bosnië-Herzegowina nam hij ontslag.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Duitsland	3	2	1	0	5	0	5	7
Tsjechië	3	1	1	1	5	6	-1	4
Italië	3	1	1	1	3	3	0	4
Rusland	3	0	1	2	4	8	–4	1

9 juni 1996 «onderlinge duels» 17:00 uur (UTC+1)	Duitsland	2 – 0	Tsjechië	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 37.300 Scheidsrechter: David Elleray ( Engeland)
	Ziege  26' Möller  32'	Wedstrijdverslag

11 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Italië	2 – 1	Rusland	Anfield, Liverpool Toeschouwers: 35.120 Scheidsrechter: Leslie Mottram ( Schotland)
	Casiraghi  5',  52'	Wedstrijdverslag	21' Tsymbalar

14 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Tsjechië	2 – 1	Italië	Anfield, Liverpool Toeschouwers: 37.320 Scheidsrechter: Antonio López Nieto ( Spanje)
	Nedvěd  4' Bejbl  35'	Wedstrijdverslag	18' Chiesa

16 juni 1996 «onderlinge duels» 15:00 uur (UTC+1)	Rusland	0 – 3	Duitsland	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 50.760 Scheidsrechter: Kim Milton Nielsen ( Denemarken)
		Wedstrijdverslag	56' Sammer  77',  90' Klinsmann

19 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Rusland	3 – 3	Tsjechië	Anfield, Liverpool Toeschouwers: 21.128 Scheidsrechter: Anders Frisk ( Zweden)
	Mostovoj  49' Tetradze  54' Bestsjastnych  85'	Wedstrijdverslag	5' Suchopárek  19' Kuka  88' Šmicer

19 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Italië	0 – 0	Duitsland	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 53.740 Scheidsrechter: Guy Goethals ( België)
		Wedstrijdverslag

Deze groep had geen uitgesproken favoriet in de gelederen, Denemarken verdedigde weliswaar zijn titel, maar leek niet zo sterk, al was het vier jaar geleden al niet anders. In de eerste wedstrijd tegen Portugal werd de ploeg bij vlagen weggetikt, maar Brian Laudrup scoorde voor de Denen na een fout van doelman Vitor Baia. Na de gelijkmaker van Sá Pinto gebeurde er niet veel meer. Een week later volgden de balgoochelaars uit de Balkan Kroatië. Na een gezapige eerste helft scoorde Davor Šuker uit een makkelijk gegeven strafschop. De Denen moesten nu komen, maar de Kroaten konden nu naar hartenlust counteren en wonnen met 3-0. Vooral het derde doelpunt van Šuker was uiterst fraai, de Deense doelman Peter Schmeichel was naar voren gelopen om een doelpunt te forceren, maar de Kroaten pikten de bal op, waarna Šuker de net op tijd teruggekeerde Schmeichel passeerde met een fraaie lob.

De Kroaten waren nu geplaatst en de Denen moesten hopen op hun sportieve plicht. Helaas stelde de coach het tweede elftal op tegen Portugal en voor rust was de wedstrijd al beslist. De Portugezen maakten een uiterst balvaardige indruk, waar Rui Costa en Luís Figo hun debuut maakten op het internationale podium. De Denen wonnen de laatste wedstrijd van het debuterende Turkije, dat alle wedstrijden verloor en zelfs geen doelpunt maakte.

Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/−	Pnt
Portugal	3	2	1	0	5	1	4	7
Kroatië	3	2	0	1	4	3	1	6
Denemarken	3	1	1	1	4	4	0	4
Turkije	3	0	0	3	0	5	-5	0

9 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Denemarken	1 – 1	Portugal	Hillsborough, Sheffield Toeschouwers: 34.993 Scheidsrechter: Mario van der Ende ( Nederland)
	B. Laudrup  22'	Wedstrijdverslag	53' Sá Pinto

11 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Turkije	0 – 1	Kroatië	City Ground, Nottingham Toeschouwers: 22.406 Scheidsrechter: Serge Muhmenthaler ( Zwitserland)
		Wedstrijdverslag	86' Vlaović

14 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Portugal	1 – 0	Turkije	City Ground, Nottingham Toeschouwers: 22.670 Scheidsrechter: Sándor Puhl ( Hongarije)
	Couto  66'	Wedstrijdverslag

16 juni 1996 «onderlinge duels» 18:00 uur (UTC+1)	Kroatië	3 – 0	Denemarken	Hillsborough, Sheffield Toeschouwers: 33.671 Scheidsrechter: Marc Batta ( Frankrijk)
	Šuker  53' (pen.),  90' Boban  81'	Wedstrijdverslag

19 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Kroatië	0 – 3	Portugal	City Ground, Nottingham Toeschouwers: 20.484 Scheidsrechter: Bernd Heynemann ( Duitsland)
		Wedstrijdverslag	4' Figo  33' João Pinto  82' Domingos

19 juni 1996 «onderlinge duels» 16:30 uur (UTC+1)	Turkije	0 – 3	Denemarken	Hillsborough, Sheffield Toeschouwers: 28.671 Scheidsrechter: Nikolai Levnikov ( Rusland)
		Wedstrijdverslag	50',  84' B. Laudrup  69' A. Nielsen

In vergelijking met vier jaar geleden plaatsten Engeland, Frankrijk, Duitsland en Nederland zich opnieuw voor de laatste acht. Spanje, Portugal, Kroatië en Tsjechië namen de plaats in van Denemarken, Zweden, Schotland en Rusland.

Er was nog geen uitgesproken favoriet opgestaan dit toernooi, van de favorieten maakten Engeland, Frankrijk en Duitsland nog de beste indruk zonder constant te spelen. Nederland stelde teleur, Spanje voldeed aan de verwachtingen zonder te imponeren, Portugal was een smaakmaker, Kroatië kon beter en Tsjechië was een verrassing.

Van de uitgeschakelde landen was Italië een opvallende afvaller. Bulgarije, Roemenië en Denemarken stelden teleur, Schotland had een beter lot verdiend, Zwitserland, Rusland en Turkije imponeerden totaal niet.

Na de galavoorstelling tegen Nederland ging het thuisland er even voor zitten, maar Spanje was een behoorlijk taaie tegenstander. In de eerste helft waren de Spanjaarden beter en een zuiver doelpunt van Julio Salinas werd ten onrechte wegens buitenspel afgekeurd. In de tweede helft werd een val van Alfonso in het Engelse strafschopgebied gezien als een "Schwalbe" en de speler ontving een gele kaart. In de herhaling was het duidelijk, dat de Spanjaard onreglementair werd gestopt door Paul Gascoigne. Daarna zakte het spelpeil steeds verder weg, Spanje geloofde het wel en beperkte zich tot verdedigen en de Engelsen maakten de hele wedstrijd een armoedige indruk. In de strafschoppenserie was David Seaman de grote held van het thuisland door een strafschop van Nadal te stoppen, terwijl Fernando Hierro eerder al keihard op de lat schoot. Bij de Engelse penaltynummers nam Stuart Pearce persoonlijke revanche, na een eerdere misser in een strafschoppenserie op het WK 1990 tegen Duitsland was hij de zondebok van de natie. Na afloop ontplofte het Wembley Stadium opnieuw net als tegen Nederland, maar nu vooral door opluchting. Het was de eerste en de laatste keer, dat Engeland een strafschoppenserie won.

22 juni 1996 «onderlinge duels» 15:00 uur (UTC+1)	Spanje	0 – 0 (nv)	Engeland	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 75.440 Scheidsrechter: Marc Batta ( Frankrijk)
		Wedstrijdverslag
		Strafschoppen
	Hierro Amor Belsué Nadal	2 – 4	Shearer Platt Pearce Gascoigne

De wedstrijd tussen Frankrijk leek meer een schaakspel dan een voetbalwedstrijd, beide teams speelden heel voorzichtig. Het waren de verdedigers, die domineerden en de aanvallers hadden totaal geen kans. Na de wanvertoning tegen Engeland had Guus Hiddink onder andere Clarence Seedorf gewisseld, hij viel in voor de opnieuw teleurstellend spelende Dennis Bergkamp. Aan het einde van de wedstrijd had Nederland de wedstrijd kunnen winnen, scheidsrechter Lopez Nieto zag een handsbal van Marcel Desailly over het hoofd, de voor het eerst in de basis acterende Phillip Cocu schoot een vrije trap op de paal en Clarence Seedorf miste een opgelegde kans. In de verlenging gebeurde niets meer en in de strafschoppenserie miste als enige Clarence Seedorf.

22 juni 1996 «onderlinge duels» 18:30 uur (UTC+1)	Frankrijk	0 – 0 (nv)	Nederland	Anfield, Liverpool Toeschouwers: 37.465 Scheidsrechter: Antonio López Nieto (Spanje)
		Wedstrijdverslag
		Strafschoppen
	Zidane Djorkaeff Lizarazu Guérin Blanc	5 – 4	De Kock R. de Boer Kluivert Seedorf Blind

Duitsland tegen Kroatië was het enige, aantrekkelijke duel in de kwartfinale, vooral omdat beide teams een agressieve indruk maakte. Binnen 20 minuten hadden de Duitsers al twee gele kaarten ontvangen, maar de beste kansen waren voor de Kroaten. Bij de eerste Duitse aanval maakte Nikola Jerkan aangeschoten hands, waardoor Jürgen Klinsmann de score kon openen. Nadat de Kroaten een strafschop werden onthouden, sloegen de stoppen door en begonnen ze te schoppen op alles wat bewoog. Zo waren voor rust de twee Duitse aanvallers Klinsmann en Bobic al vervangen. Dat agressief voetbal ook tot iets moois kon leiden bleek in de 52e minuut: fanatiek forchecking op de Duitse verdediging leidde tot balverlies bij Duitsland, waarna Davor Šuker Andreas Köpke passeerde met een slepende voetbeweging. De technisch sterkere Kroaten leken de strijd te gaan winnen, maar verloren hun hoofd, Igor Štimac maakt op het middenveld een onnodige overtreding, hetgeen zijn tweede gele kaart opleverde. Vlak daarna scoorde Matthias Sammer, nadat hij een voorzet ontvingen van Markus Babbel na een duel met een Kroaat, dat meer op vrij worstelen leek. Kroatië was niet meer in staat de wedstrijd om te draaien en Duitsland haalde zoals altijd op een degelijke manier de halve finales, voor de zesde keer in zeven EK's.

23 juni 1996 «onderlinge duels» 15:00 uur (UTC+1)	Duitsland	2 – 1	Kroatië	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 43.412 Scheidsrechter: Leif Sundell ( Zweden)
	Klinsmann  20' (pen.) Sammer  59'	Wedstrijdverslag	51' Šuker

Ook Portugal tegen Tsjechië leverde saai spel op, waarbij de Portugezen lustig combineerden, maar weinig gevaar konden uitrichten tegen de massaal verdedigende Tsjechische ploeg. De wedstrijd leverde wel een mooi hoogtepunt op: Karel Poborský begon aan een solo en versloeg de Portugese doelman Vitor Baia met een fraaie lob, waar zelfs de geklopte een applausje voor over had. De Portugese aanval was niet bij machte de schade te herstellen, ook niet toen Látal uit het veld werd gestuurd. Tsjechië haalde onverwachts de halve finale, maar maar liefst vier spelers waren geschorst voor de wedstrijd tegen Frankrijk.

23 juni 1996 «onderlinge duels» 18:30 uur (UTC+1)	Tsjechië	1 – 0	Portugal	Villa Park, Birmingham Toeschouwers: 26.832 Scheidsrechter: Hellmut Krug ( Duitsland)
	Poborský  53'	Wedstrijdverslag

Gebeurden er in de overige wedstrijden nog wel iets, in de halve finale tussen Frankrijk en Tsjechië was het helemaal saaiheid troef. De beste speler was nog wel Youri Djorkaeff, die met een schot op de paal voor het enige hoogtepunt zorgde. De Tsjechen misten vier spelers door schorsingen en zinspeelden alleen op de tegenaanval via Karel Poborsky en Frankrijk durfde nauwelijks risico te nemen, het grote talent Zinédine Zidane was compleet onzichtbaar. Meest schrijnend waren de verlengingen, waar beide teams zo bang waren voor "the golden goal", dat er nu helemaal niets meer gebeurde. De eerste vijf strafschoppen schoten ze allebei in, in de shootout miste Reynald Pedros voor Frankrijk en Miroslav Kadlec schoot raak.

26 juni 1996 «onderlinge duels» 16:00 uur (UTC+1)	Frankrijk	0 – 0 (nv)	Tsjechië	Old Trafford, Manchester Toeschouwers: 43.877 Scheidsrechter: Leslie Mottram ( Schotland)
		Wedstrijdverslag
		Strafschoppen
	Zidane Djorkaeff Lizarazu Guérin Blanc Pedros	5 – 6	Kubík Nedvěd Berger Poborský Rada Kadlec

In vergelijking met het vorige EK plaatste Duitsland zich opnieuw voor de halve finales. Frankrijk schakelde Nederland uit, Engeland en Tsjechië namen de plaatsen in van Zweden en Denemarken.

Engeland was al dagen in de ban van de wedstrijd tegen aartsvijand Duitsland en vooral de boulevardpers pakte uit, Paul Gascoigne en Stuart Pearce werden in the Sun afgebeeld als frontsoldaten, die ten strijde gingen tegen de Duitsers. De wedstrijd zelf was een verademing in vergelijking met al die andere wedstrijden, er werd aanvallend en fair gespeeld. Het begin van de wedstrijd was duidelijk voor Engeland, na drie minuten scoorde Alan Shearer zijn vijfde doelpunt van het toernooi. Het bleef stormen voor het Duitse doelgebied, maar net als de Kroaten waren de Duitsers weer effectief: de eerste kans kwam na vijftien minuten, Stefan Kuntz (de vervanger van de geblesseerde Jürgen Klinsmann) scoorde na mooi combinatie-werk van Andreas Möller en Thomas Helmer. Möller was door coach Berti Vogts als enige creatieve man opgesteld op het middenveld, na de groepswedstrijd werd de andere creatieve man Thomas Häßler opgeofferd. Möller maakte zijn belofte waar in deze wedstrijd en was de vormgever op het veld. Na het spetterende begin waren er niet veel kansen, maar in de verlengingen bloeide de wedstrijd op. Waar in de andere halve finale niet meer werd gevoetbald, omdat men bang was voor "the golden goal", trokken beide elftallen vol ten aanval. Voor Engeland raakte Darren Anderton de paal en kwam Paul Gascoigne een teenlengte tekort om de bal in te tikken. Aan Duitse zijde werd een doelpunt van opnieuw Stefan Kuntz afgekeurd. Uiteindelijk moesten strafschoppen de beslissing brengen, de eerste vijf strafschoppen werden door beide teams feilloos ingeschoten. In de beslissende ronde stopte Andreas Köpke de slecht ingeschoten strafschop van Gareth Southgate, waarna Andreas Möller de Duitsers naar de finale schoot.

26 juni 1996 «onderlinge duels» 19:30 uur (UTC+1)	Duitsland	1 – 1 (nv)	Engeland	Wembley Stadium, Londen Toeschouwers: 75.862 Scheidsrechter: Sándor Puhl ( Hongarije)
	Kuntz  16'	Wedstrijdverslag	3' Shearer
		Strafschoppen
	Häßler Strunz Reuter Ziege Kuntz Möller	6 – 5	Shearer Platt Pearce Gascoigne Sheringham Southgate