Europees kampioenschap voetbal 1980

Het Europees kampioenschap voetbal 1980 werd in Italië gespeeld van 11 tot 22 juni 1980. Nederland en België kwalificeerden zich beide voor de hoofdronde. Nederland strandde in de groepsrondes, België behaalde de finale en werd tweede. Duitsland werd Europees kampioen.[1][2]

Europees kampioenschap voetbal 1980
Toernooi-informatie
Gastland Italië
Datum11 – 22 juni 1980
Teams8 (van 1 confederatie)
Stadions4 (in 4 gaststeden)
Winnaar West-Duitsland (2e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden14
Doelpunten27  (1,93 per wedstrijd)
Toeschouwers345.463  (24.676 per wedstrijd)
Topscorer(s) Klaus Allofs
Portaal    Voetbal

Kwalificatie

LandKwalificatie alsEerdere deelnames aan EK1
 ItaliëGastland1 (1968)
 EngelandWinnaar groep 11 (1968)
 BelgiëWinnaar groep 21 (1972)
 SpanjeWinnaar groep 31 (1964)
 NederlandWinnaar groep 41 (1976)
 Tsjecho-SlowakijeWinnaar groep 52 (1960, 1976)
 GriekenlandWinnaar groep 60 (debuut)
 West-DuitslandWinnaar groep 72 (1972, 1976)
1 Een vetgedrukt jaartal betekent een kampioenschap tijdens dat toernooi

Nederland en België

Voor de eerste keer kwalificeerden zowel België als Nederland zich voor de eindronde. De kwalificatie van België begon moeizaam met vier gelijkspellen en het had de kwalificatie niet meer in eigen hand. Door de overige vier wedstrijden te winnen én gunstige uitslagen in andere duels lukte de kwalificatie toch, ten koste van onder andere Portugal en Schotland. Nederland kwalificeerde zich op het nippertje. In de slotwedstrijd moest het in en van Oost-Duitsland winnen om zich te plaatsen. Maar na 33 minuten keek het in Leipzig al tegen een 2-0-achterstand aan. Oranje toonde veerkracht en wist de wedstrijd alsnog met 2-3 te winnen. Een groot succes was het toernooi niet: de wedstrijden werden (buiten de wedstrijden van het Italiaanse team) zeer slecht bezocht en de kwaliteit van het vertoonde spel was zeer pover. Vlak voor het toernooi was er een toto-schandaal in het Italiaanse voetbal, een speler als Paolo Rossi was geschorst voor twee jaar en de tendens in het voetbalgekke land was negatief. Twee landen zorgden voor positief voetbal en haalden de finale: een vernieuwd West-Duitsland met Karl-Heinz Rummenigge en Bernd Schuster als opvallende spelers en België, dat als complete outsider Europa verbaasde met een finale-plaats.

Groepen

Groep AGroep B

 Griekenland
 Nederland
 Tsjecho-Slowakije
 West-Duitsland

 België
 Engeland
 Italië
 Spanje

Stadions

De eindronde werd gespeeld in vier stadions.

Rome Napels Turijn Milaan
Stadio Olimpico
Capaciteit: 86.500
Stadio San Paolo
Capaciteit:72.800
Olympisch Stadion
Capaciteit: 50.000
Stadio Giuseppe Meazza
Capaciteit:85.700
Stadio Olimpico
Stadio San Paolo
Stadio Comunale
Stadio Giuseppe Meazza
3 groepswedstrijden
Finale
3 groepswedstrijden
Troostfinale
3 groepswedstrijden 3 groepswedstrijden
Speellocaties

Scheidsrechters

Groepsfase

Deelnemende landen

Er werd gespeeld in twee poules van vier landen waarbij de poulewinnaars direct naar de finale gingen, de nummers twee gingen naar de wedstrijd om de derde plaats, de laatste keer dat een dergelijke troostfinale op het Europees kampioenschap werd gehouden.

Groep A

De tendens van het toernooi was gezet in de eerste wedstrijd van het toernooi: slechts 11.000 toeschouwers in Rome zagen West-Duitsland en Tsjecho-Slowakije de herhaling van de EK-finale van 1976 spelen. Het was een uitermate saaie wedstrijd met als enige hoogtepunt het doelpunt van Karl-Heinz Rummenigge. In Napels worstelde het anders altijd zo avontuurlijke Nederlands elftal met zichzelf en het verrassend gekwalificeerde Griekenland. Opvallend was de basisplaats van Martien Vreijsen, een aanvaller van NAC Breda, die anoniem de wedstrijd speelde en in de rust gewisseld werd. Nederland won slechts door een omstreden strafschop, die door Kees Kist benut werd.

Zowel Nederland als West-Duitsland grepen in voor de tweede wedstrijd, maar alleen Duitsland had succesvolle ingrepen. De artiest Bernd Schuster verving de krachtpatser Hans-Peter Briegel en het middenveld van Nederland werd compleet overlopen. Zijn ploeggenoot bij 1.FC Köln Klaus Allofs scoorde drie keer, twee keer na een voorzet van Schuster. In de slotfase kwam Nederland terug in de wedstrijd tot 2-3, maar een gelijkspel zat er niet in. Opvallend was, dat de nog jonge invaller Lothar Matthaeus zijn debuut maakte en een strafschop veroorzaakte. West-Duitsland was nu zeker van de finale en Tsjecho-Slowakije en Nederland moesten uitmaken welke ploeg mocht spelen om de derde plaats. Voor 12.000 toeschouwers in Milaan eindigde het duel op 1-1 en dat was genoeg voor de Tsjechen. Het was het einde van een roemrucht Nederlands tijdperk.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
 West-Duitsland 32104225
 Tsjecho-Slowakije 31114313
 Nederland 31114403
 Griekenland 301214-31



11 juni 1980
«onderlinge duels»
17:45 (UTC+2)
Tsjecho-Slowakije  0 – 1  West-Duitsland Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 11.059
Scheidsrechter: Alberto Michelotti ( Italië)
Rummenigge  57'

11 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
Nederland  1 – 0  Griekenland Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 14.990
Scheidsrechter: Adolf Prokop ( Duitsland)
Kist  65' (pen.)

14 juni 1980
«onderlinge duels»
17:45 (UTC+2)
West-Duitsland  3 – 2  Nederland Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 26.546
Scheidsrechter: Robert Wurtz ( Frankrijk)
Allofs  20',  60',  65' Rep  79' (pen.)
W. Van de Kerkhof  85'

14 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
Griekenland  1 – 3  Tsjecho-Slowakije Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 4.726
Scheidsrechter: Patrick Partridge ( Engeland)
Anastopoulos  14' Panenka  6'
Vízek  26'
Nehoda  63'

17 juni 1980
«onderlinge duels»
17:45 (UTC+2)
Nederland  1 – 1  Tsjecho-Slowakije Stadio Giuseppe Meazza, Milaan
Toeschouwers: 11.889
Scheidsrechter: Hilmi Ok ( Turkije)
Kist  59' Nehoda  16'

17 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
Griekenland  0 – 0  West-Duitsland Stadio Comunale, Turijn
Toeschouwers: 13.901
Scheidsrechter: Brian McGinlay ( Schotland)

Groep B

Het Italiaanse voetbal stond in 1980 in rep en roer door het "toto-schandaal", verschillende wedstrijden waren beïnvloed door "match-fixing" en verschillende spelers werden beschuldigd. Voornaamste verdachte was de spits van het Italiaanse elftal Paolo Rossi van Perugia, die voor drie jaar werd geschorst (later terug gedraaid naar twee). Het Italiaanse team stond zwaar onder druk en het frisse voetbal van het WK in Argentinië was weg. Italië kon nauwelijks scoren en leunde op hun keiharde defensie. Tegen Spanje bleef het 0-0 en van Engeland werd pas vlak voor tijd gewonnen door een goal van Tardelli.

België was de outsider van de groep, maar verbaasde Europa met fris aanvallend spel. Tegen Engeland sleepte het land een 1-1 gelijkspel uit het vuur, de gelijkmaker werd gescoord door Jan Ceulemans, de energieke middenvelder van Club Brugge. De wedstrijd werd ontsierd door hevige rellen in de Engelse vakken en de politie gebruikte traangas om de orde te herstellen. De wedstrijd moest gestaakt worden, omdat keeper Ray Clemence betraande ogen had. Vervolgens versloeg België Spanje met 2-1 door goals van de rechtsback Erik Gerets en aanvoerder Julien Cools. België had nu genoeg aan een gelijkspel tegen Italië om de finale te halen. In Rome lukte het doelpuntloos gelijk te spelen dankzij de uitblinkende doelman Jean-Marie Pfaff, een zuivere strafschop werd over het hoofd gezien en Italië raakte gefrustreerd en leefde zich uit in hard spel.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
 België 31203214
 Italië 31201014
 Engeland 31113303
 Spanje 301224-21

12 juni 1980
«onderlinge duels»
17:45 (UTC+2)
België  1 – 1  Engeland Stadio Comunale, Turijn
Toeschouwers: 15.186
Scheidsrechter: Heinz Aldinger ( Duitsland)
Ceulemans  29' Wilkins  26'

12 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
Spanje  0 – 0  Italië Stadio Giuseppe Meazza, Milaan
Toeschouwers: 46.816
Scheidsrechter: Károly Palotai ( Hongarije)

15 juni 1980
«onderlinge duels»
17:45 (UTC+2)
België  2 – 1  Spanje Stadio Giuseppe Meazza, Milaan
Toeschouwers: 11.430
Scheidsrechter: Charles Corver ( Nederland)
Gerets  17'
Cools  65'
Quini  36'

15 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
Engeland  0 – 1  Italië Stadio Comunale, Turijn
Toeschouwers: 59.646
Scheidsrechter: Nicolae Rainea ( Roemenië)
Tardelli  79'

18 juni 1980
«onderlinge duels»
17:45 (UTC+2)
Spanje  1 – 2  Engeland Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 14.440
Scheidsrechter: Erich Linemayr ( Oostenrijk)
Dani  48' (pen.) Brooking  19'
Woodcock  61'

18 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
Italië  0 – 0  België Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 42.318
Scheidsrechter: António Garrido ( Portugal)

In vergelijking met vier jaar geleden haalden opnieuw West Duitsland en Tsjecho-Slowakije de laatste vier, België en Italiē namen de plaatsen van Joegoslavië en Nederland in.

Troostfinale


21 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
Tsjecho-Slowakije  1 – 1*  Italië Stadio San Paolo, Napels
Toeschouwers: 24.652
Scheidsrechter: Erich Linemayr ( Oostenrijk)
Jurkemik  54' Graziani  73'
  Strafschoppen  
Masný
Nehoda
Ondruš
Jurkemik
Panenka
Gögh
Gajdůšek
Kozák
Barmoš
9 – 8 Causio
Altobelli
Baresi
Cabrini
Benetti
Graziani
Scirea
Tardelli
Collovati

* Er werd geen verlenging gespeeld.

Finale


22 juni 1980
«onderlinge duels»
20:30 (UTC+2)
België  1 – 2  West-Duitsland Stadio Olimpico, Rome
Toeschouwers: 47.864
Scheidsrechter: Nicolae Rainea ( Roemenië)
Vandereycken  75' (pen.) Hrubesch  10',  88'
UEFA Europees kampioenschap voetbal
Winnaar 1980


WEST-DUITSLAND
2de titel

Doelpuntenmakers

3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.