Engis

Al in 1829 vond Philippe-Charles Schmerling in een grot nabij Awirs, de Grottes d'Engis, de schedel van een neanderthalerkind, maar het belang van de vondst werd niet herkend.[1] Het zou nog een kwart eeuw duren tot de officiële ontdekking van deze vroege mens in het Neandertal te Duitsland (1856).

In Thier d'Olne, een heuvel op de rechter Maasoever tegenover Amay, vond in de jaren 1990 een belangrijke archeologische opgraving plaats, waarbij kon worden aangetoond hoe een cultusplaats uit de Merovingische tijd zich in de Karolingische tijd tot een kerkgebouw (mogelijk ook een klooster) kon ontwikkelen.[2]

elektriciteitscentrale in Engis

Engis stond een tijd lang bekend als een van de meeste vervuilde industriële plaatsen van België. De ramp van 1930 bracht het probleem van de industriële vervuiling onder internationale aandacht. Begin december van dat jaar hing er een dichte mist boven Engis en de hele Maasvallei tussen Jemeppe-sur-Meuse en Hoei. Door een temperatuursinversie en de zwakke wind was de mist hardnekkiger dan anders. Na enkele dagen kregen vele bewoners te kampen met ademhalingsproblemen. Op korte tijd stierven een zeventigtal mensen: ouderen en zij die reeds door ziekte waren verzwakt.

In het onderzoek dat volgde werd vastgesteld dat fijnstof, afkomstig van de verbranding van de massaal gebruikte steenkolen in de talrijke fabrieken, de oorzaak van de overlijdens was. De internationale pers sprak van 'de vallei van de dood', 'de zwarte dood' en 'de dodende mist'.

Om de herinnering levend te houden werd bij de herdenking in 2000 een kunstwerk van Paul Vandersleyen (Engis) onthuld.

De gemeente bestaat uit de volgende deelgemeenten: Engis, Clermont-sous-Huy, Éhein-Bas en Hermalle-sous-Huy.

• 1977-2002 Victor Albert
• 2003-heden Serge Manzato