Eliaquim Mangala

Mangala is geboren in Colombes, nabij Parijs. In 1996 verhuisde de vijfjarige Mangala samen met zijn ouders naar België, ze vestigden zich in Namen. Na zijn verhuizing naar België begon hij ook te voetballen. Zijn eerste jeugdclub was Lustin, in 2002 ruilde hij deze voor CS Wépionnais om dan twee jaar later zich aan te sluiten bij derdeklasser UR Namen.

Bij deze club presteerde Mangala uitstekend, dit leidde in 2007 tot interesse van Standard Luik. Hij tekende er een driejarig contract als jeugdspeler. Vanaf januari 2008 speelde hij mee met het elftal onder 19 van de club. Door zijn goede prestaties als voornamelijk centrale verdediger mocht hij ook vaak meespelen met de U21.

Na een goede indruk te hebben nagelaten bij de jeugdteams mocht Mangala van trainer László Bölöni vanaf het seizoen 2008-2009 meetrainen met de A-Kern, ook tekende hij een contract van vijf jaar en kreeg het rugnummer 22 toegewezen. op 9 november 2008 maakte hij zijn debuut in de met 3–1 gewonnen wedstrijd tegen Germinal Beerschot, hij mocht na 89 minuten invallen. Hij liet zich opmerken als een snelle en sterke centrale verdediger. Mangala mocht voor het eerst starten aan een wedstrijd op 17 januari 2009 tegen FCV Dender EH. In zijn eerste jaar bij Standard zou hij 11 wedstrijden spelen en uiteindelijk ook de landstitel winnen.

Het daaropvolgend seizoen werd hij titularis bij Standard, zeker na het vertrek van Oguchi Onyewu. Op 12 september 2009 maakte hij ook zijn eerste doelpunt als professional, hij scoorde tegen KV Mechelen. Later zou hij zelfs scoren tegen Arsenal FC in de UEFA Champions League. In het daaropvolgende seizoen werd hij met Standard net geen kampioen, op de laatste speeldag speelde ze gelijk tegen KRC Genk en zo eindigden ze beiden met 51 punten in play-off 1, maar omdat Genk de reguliere competitie beter afsloot werd Genk kampioen, een week later won hij met de club wel de Beker van België. Hij scoorde zelfs in de vierendertigste minuut.

Lange tijd leek Mangala op weg Valencia CF. Standard zelf was rond met Valencia, maar omdat een van de managers van Mangala niet bij de onderhandelingen betrokken was ketste de transfer af. Onder invloed van de toen inmiddels ex-topman van Standard Luciano D'Onofrio, die veel goede contacten heeft in het Portugese voetbal, stapte hij op 14 augustus 2011 samen met Steven Defour over naar FC Porto. Porto betaalde zeven miljoen voor de verdediger.

In zijn eerste seizoen voor Porto speelde hij als vervanger voor jongens als Maicon, Nicolás Otamendi en Rolando. Hij werd in zijn eerste seizoen direct Landskampioen. In zijn tweede seizoen brak hij echt helemaal door. Hij scoorde 4 goals in de competitie, ook in het 2–2 gelijkspel tegen aartsrivaal SL Benfica. Door zijn goede prestaties werd hij in verband gebracht met clubs als AC Milan, Manchester United FC en FC Barcelona.

Hij bleef uiteindelijk nog een seizoen bij de Portugese grootmacht. Vooral in de Europa League maakte hij indruk. In de kwartfinale tegen Sevilla FC kopte hij in de thuiswedstrijd zijn ploeg naar een 1–0 winst, dit was niet voldoende om de kwalificatie te bekomen, een week later verloren ze met 4–1 in Spanje. Dat seizoen speelde Porto voor het eerst sinds 2010 geen kampioen, zelf speelde hij wel een uitmuntend seizoen.

Op 11 augustus 2014 werd bekendgemaakt dat hij naar Manchester City verhuisde.[2]