Charles Leclerc (autocoureur)

Leclerc, die het petekind is van voormalig Formule 1-coureur Jules Bianchi, begon zijn autosportcarrière in het karting in 2005, waarbij hij het Franse PACA-kampioenschap won in 2005, 2006 en 2008. In 2009 werd hij kampioen in de Franse Cadet-klasse, voordat hij omhoog klom naar de KF3-klasse in 2010, het jaar waarin hij de Junior Monaco Kart Cup won. In 2011 bleef hij in de KF3 rijden, waarbij hij de CIK-FIA World Cup, de CIK-FIA Karting Academy Trophy en de ERDF Junior Kart Masters won. Tijdens het seizoen werd hij ook onderdeel van Nicolas Todts All Road Management.

In 2012 stapte Leclerc over naar de KF2 met fabriekssteun van ART Grand Prix. Dat jaar won hij de WSK Euro Series en eindigde hij als tweede in het CIK-FIA European KF2 Championship en het Under 18 World Karting Championship. In 2013 werd hij zesde in het CIK-FIA European KZ Championship en tweede in het CIK-FIA World KZ Championship.

In 2014 stapte Leclerc over naar het formuleracing, waarbij hij in de Formule Renault 2.0 Alps uitkwam voor het team Fortec Motorsports. Tijdens het seizoen stond hij zeven keer op het podium en behaalde hij een dubbele overwinning op het Autodromo Nazionale Monza, waardoor hij achter Nyck de Vries met 199 punten als tweede in het kampioenschap eindigde. Tevens won hij het Junior-kampioenschap tijdens het laatste raceweekend op het Circuito Permanente de Jerez, waarbij hij de Rus Matevos Isaakyan achter zich liet.

Tevens nam Leclerc als gastrijder deel aan drie raceweekenden in de Eurocup Formule Renault 2.0 voor Fortec. In deze zes races eindigde hij driemaal op het podium, tweede plaatsen op de Nürburgring en de Hungaroring achter respectievelijk Dennis Olsen, Andrea Pizzitola en Jack Aitken.

In 2015 maakte Leclerc zijn Formule 3-debuut in het Europees Formule 3-kampioenschap, waar hij uitkwam voor het team Van Amersfoort Racing. Hij won vier races op Silverstone, de Hockenheimring, Spa-Francorchamps en de Norisring en stond lange tijd aan de leiding van het kampioenschap. In de tweede helft van het seizoen stond hij echter niet meer op het podium en werd hij ingehaald door Felix Rosenqvist, Antonio Giovinazzi en Jake Dennis en werd zo vierde in het kampioenschap met 363,5 punten. Aan het eind van het seizoen werd hij achter Rosenqvist tweede in de Grand Prix van Macau.

In 2016 stapte Leclerc over naar de GP3 Series, waar hij voor ART Grand Prix ging rijden. Hij won direct zijn eerste race op het Circuit de Barcelona-Catalunya. Met twee andere overwinningen op de Red Bull Ring en op Spa-Francorchamps werd hij kampioen met 202 punten.

In 2017 maakt Leclerc de overstap naar de Formule 2 en komt uit voor het team Prema Racing, samen met mede-Ferrari Driver-Academy-coureur Antonio Fuoco. In de sprintrace tijdens het eerste raceweekend in Bahrein won hij zijn eerste race in het kampioenschap. Vanuit de leiding maakte hij een pitstop en viel hij terug naar de veertiende plaats, maar binnen acht ronden had hij zichzelf teruggevochten naar de eerste plaats. Na het voorlaatste raceweekend in Jerez was zijn voorsprong in het kampioenschap dusdanig dat hij kampioen werd.

In 2016 is Leclerc, naast zijn activiteiten in de GP3, ook ontwikkelingscoureur bij het Formule 1-team van Ferrari, waar hij tevens wordt opgenomen in de Ferrari Driver Academy, het opleidingsprogramma van het team. Daarnaast is hij ook de testcoureur van het Haas F1 Team, dat met Ferrari-motoren rijdt. Tijdens de eerste vrije training voor de Grand Prix Formule 1 van Groot-Brittannië 2016 maakte hij zijn debuut in een Formule 1-raceweekend.

In 2017 kwam Leclerc tijdens vier van de laatste zes Grand Prix-weekenden uit voor het team van Sauber in de eerste vrije training. In 2018 maakt hij zijn Formule 1-racedebuut voor dit team.[1] Tijdens de Grand Prix van Azerbeidzjan behaalt hij zijn eerste punten met een zesde plaats in de race. Naarmate het seizoen vorderde, behaalde hij nog een aantal top 10-klasseringen en kwalificeerde hij zich ook regelmatig bij de eerste 10.

In 2019 maakte Leclerc de overstap naar het team van Ferrari, als vervanger van Kimi Räikkönen, die op zijn beurt Leclerc bij Sauber verving.[2] Hij werd zo de eerste Monegaskische coureur bij Ferrari en de jongste Ferrari-coureur sinds Ricardo Rodríguez in 1961. Zijn teamgenoot was viervoudig wereldkampioen Sebastian Vettel. Tijdens het tweede raceweekend in Bahrein behaalde hij de eerste poleposition uit zijn Formule 1-carrière. Hiermee werd hij, op Vettel na, de op een na jongste polesitter in de Formule 1. In de race lag hij lange tijd aan de leiding, maar werd uiteindelijk derde nadat hij in de slotfase een probleem kreeg met zijn motor. In de Grand Prix van België op Spa-Francorchamps behaalde hij zijn eerste Grand Prix-overwinning, en het weekend daarna zijn tweede tijdens de Grand Prix van Italië, de eerste overwinning voor Ferrari op Monza sinds 2010. In totaal stond hij tien keer op het podium en eindigde hij in het wereldkampioenschap als vierde, een plaats boven Vettel. Gedurende het seizoen startte hij zevenmaal vanaf poleposition, meer dan alle andere coureurs dat jaar.

• Races vetgedrukt betekent pole position, races schuingedrukt betekent snelste ronde

† Uitgevallen maar wel geklassificeerd omdat hij meer dan 90% van de raceafstand heeft voltooid.