Candy Reynolds

Reynolds debuteerde in 1975 op het US Open. Zij bereikte éénmaal een finale, op het Avon Futures of Montreal (Canada) – zij verloor van landgenote Kathy Horvath.[12]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Australian Open 1980, waar zij te sterk was voor achtereenvolgens: Helen Gourlay, Renáta Tomanová en de als achtste geplaatste Sylvia Hanika. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 25e plaats, die zij bereikte op 31 december 1981. Enkele bronnen vermelden een rangpositie 22,[1][13][14] mogelijk op een ander moment in 1981 of 1982.

Reynolds behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1977 op de Family Circle Cup (South Carolina), samen met landgenote Stephanie Tolleson – zij bereikten er de kwartfinale.[15] Zij stond in 1979 voor het eerst in een WTA-finale, op het Womens Open Greater Pittsburgh, samen met de Britse Sue Barker – hier veroverde zij haar eerste titel, door het Amerikaanse koppel Bunny Bruning en Jane Stratton te verslaan.[16] In 1983 won Reynolds de dubbelspeltitel op Roland Garros, samen met de Zuid-Afrikaanse Rosalyn Fairbank. In totaal won zij 27 titels, de laatste in 1988 op het Tier III-toernooi van New Orleans, met landgenote Beth Herr aan haar zijde.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 24e plaats, die zij bereikte in december 1986. Enkele bron­nen vermelden een rangpositie 2,[1][13][14] mogelijk ouder dan de WTA-registratie (die in 1983 begon).

In deze discipline bereikte Reynolds tweemaal de halve finale, eenmaal op het US Open 1980 met landge­noot Steve Denton, en andermaal op het US Open 1982 met landgenoot Sherwood Stewart.

In 1983 maakte Reynolds deel uit van het Amerikaanse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 5–2. Dat jaar bereikte het team de halve finale van de Wereldgroep. In datzelfde jaar speelde zij ook in de Wightman Cup tegen de Britse dames – het Amerikaanse team won met 6–1.

Van 1985–1991 was Reynolds speelstersvertegenwoordiger bij de Women’s International Professional Tennis Council. Ook zat zij zes jaar lang in het bestuur van de Women's Tennis Association, van welke organisatie zij in 1988 de Player Service Award kreeg toegekend. In 1989 ontwikkelde zij, samen met vier andere speelsters en met financieel adviseurs, een pensioenplan voor beroepstennisspeelsters.[1]

Na al eerder te zijn afgestudeerd aan de University of Tennessee in Knoxville, behaalde zij na haar tennis­loopbaan de MBA-graad aan de J.L. Kellogg Graduate School of Management, deel van de Northwestern-universiteit in de staat Illinois. Zij werkt als districtmanager voor de warenhuisketen Kohl's.[1]

• 1993: University of Tennessee Chattanooga Sports Hall of Fame[13]
• 1996: Knoxville Sports Hall of Fame[13][14]
• 2011: Southern Tennis Hall of Fame[13]
• 2017: Tennessee Sports Hall of Fame[1]