Ann Henricksson

Henricksson debuteerde in 1980, meteen op de WTA-tour, op het toernooi van Hilton Head. Zij stond in 1984 voor het eerst in een finale, op het toernooi van Sydney – zij verloor van Martina Navrátilová. In haar enkelspelcarrière veroverde Henricksson geen WTA-titels. In totaal stond zij drie keer in een finale, de laatste in 1989 in San Antonio, die ze verloor van Steffi Graf.

Haar beste prestatie op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op Wimbledon 1990 – zij verloor van de als derde geplaatste Monica Seles. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 36e plaats, die zij bereikte in februari 1985.

Henricksson debuteerde in 1978, meteen op de WTA-tour, op het toernooi van Bloomington/Minneapolis, samen met landgenote Caroline Stoll. Zij bereikten er de tweede ronde. Zij stond in 1983 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Hershey, samen met landgenote Sherry Acker. In 1988 veroverde Henricksson haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Sydney, samen met de Zwitserse Christiane Jolissaint, door Claudia Kohde-Kilsch en Helena Suková te verslaan. In totaal won zij drie WTA-titels (alle in 1988), de laatste in Schenectady.

Haar beste prestatie in het vrouwendubbelspel op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op de Australian Open 1984 samen met landgenote Robin White. Haar beste prestatie in het gemengd dubbelspel op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale, op Roland Garros 1987 samen met de Nederlander Michiel Schapers. Haar hoogste positie op de WTA-ranglijst is de 40e plaats, die zij bereikte in februari 1988.