Australian Open (tennis)

De edities van 1905-1926 werden als het Kampioenschap van Australazië gespeeld. Van 1927-1968 werd het toernooi onder de naam Kampioenschap van Australië gespeeld en vanaf 1969 werd het als het Australian Open een open toernooi, voor zowel amateurs als prof, Australiërs en buitenlanders. Tot 1972 werden de toernooien in zeven verschillende steden gespeeld. In de Nieuw-Zeelandse steden Christchurch en Hastings vond respectievelijk in 1906 en 1912 een toernooi plaats. In Australië zijn ook Adelaide (14x), Brisbane (7x), Perth (3x) en Sydney (17x) gaststeden geweest, voordat Melbourne in 1972 vaste speelstad werd.

Vanaf 1972 speelde men op de grasbanen van Kooyong, een buitenwijk van Melbourne. Na het toernooi van 1983 gaf de International Tennis Federation de organisatie te kennen dat de locatie Kooyong niet meer aan de eisen van die tijd voldeed voor zo’n groot evenement. Vijf jaar later, in 1988, kwam Flinders Park gereed, de toenmalige naam van de huidige locatie, Melbourne Park, waarvan de naam in 1996 werd aangenomen. Vanaf dat moment speelde men niet meer op gras maar op hardcourt van het merk ReboundAce. Deze ondergrond was lichtgroen van kleur.

Voor de Australian Open van 2008 werd een nieuwe ondergrond aangelegd. De ReboundAce werd verwijderd en vervangen door Plexicushion, een ondergrond die meer lijkt op de ondergrond van de US Open. Sindsdien hebben de banen een lichtblauwe kleur.

Het hoofdstadion, de Rod Laver Arena (vernoemd naar Rod Laver) en de bijbanen (Melbourne Arena Margaret Court Arena), hebben alle drie een uitschuifbaar dak zodat bij hoge temperaturen of bij regenval de toernooien doorgang kunnen vinden. Het schuifdak kreeg navolging bij de andere grandslamtoernooien, die vaak geplaagd werden door regenval. In 2009 en 2019 kregen het Centre Court en Court No. 1 van Wimbledon een dergelijk dak, en in 2016 volgde ook de hoofdbaan van de US Open het Arthur Ashe Stadium. Het enige grandslamtoernooi dat nu nog geen dak heeft is Roland Garros in Parijs. Daar kan het nog steeds voorkomen dat er bij slecht weer niet gespeeld kan worden en het schema moet worden omgegooid. Hier komt echter in 2020 verandering in, aangezien plannen voor een dak op het Parijse stadion in oktober 2016 zijn goedgekeurd.[1]

De laatste Australiërs die een toernooi wisten te winnen waren Mark Edmondson (het mannentoernooi van 1976), Christine O'Neil (het vrouwentoernooi van 1978), Todd Woodbridge (het mannendubbelspel in 2001, met de Zweed Jonas Björkman), Samantha Stosur (het vrouwendubbelspel van 2019, met de Chinese Zhang Shuai) en het duo Jarmila Gajdošová / Matthew Ebden (het gemengd dubbelspel van 2013).

In het toernooi van 2020 moesten enkele wedstrijden stilgelegd worden als gevolg van extreme rookontwikkeling door de natuurbranden.[2]

Hieronder staan de tien recentste finales in de beide enkelspelen.

Mannen jaar winnaar finalist 2011 Novak Đoković Andy Murray 2012 Novak Đoković Rafael Nadal 2013 Novak Đoković Andy Murray 2014 Stanislas Wawrinka Rafael Nadal 2015 Novak Đoković Andy Murray 2016 Novak Đoković Andy Murray 2017 Roger Federer Rafael Nadal 2018 Roger Federer Marin Čilić 2019 Novak Đoković Rafael Nadal 2020 Novak Đoković Dominic Thiem

Vrouwen jaar winnares finaliste 2011 Kim Clijsters Li Na 2012 Viktoryja Azarenka Maria Sjarapova 2013 Viktoryja Azarenka Li Na 2014 Li Na Dominika Cibulková 2015 Serena Williams Maria Sjarapova 2016 Angelique Kerber Serena Williams 2017 Serena Williams Venus Williams 2018 Caroline Wozniacki Simona Halep 2019 Naomi Osaka Petra Kvitová 2020 Sofia Kenin Garbiñe Muguruza

Mannen: records voor meeste overwinningen sinds 1925:

• Alle disciplines: Adrian Quist (Australië), 13.
• Enkelspel: Novak Đoković (Servië) 7.
• Opeenvolgende enkelspeltitels: Roy Emerson (Australië), 5 (1963-1967).
• Dubbelspel: Adrian Quist (Australië), 10.

Vrouwen: records voor meeste overwinningen sinds 1925:

• Alle disciplines: Margaret Smith-Court (Australië), 21.
• Enkelspel: Margaret Smith-Court (Australië), 11.
• Opeenvolgende enkelspeltitels: Margaret Smith-Court (Australië), 7 (1960-1966).
• Dubbelspel: Thelma Coyne-Long (Australië), 12.

• Lijst van Australian Openwinnaars

• (en) Officiële website

Australian Open (open tijdperk)

1969 (m-v) · 1970 (m-v) · 1971 (m-v) · 1972 (m-v) · 1973 (m-v) · 1974 (m-v) · 1975 (m-v) · 1976 (m-v) · januari 1977 (m-v) · december 1977 (m-v) · 1978 (m-v) · 1979 (m-v) · 1980 (m-v-vd) · 1981 (m-v-vd) · 1982 (m-v-vd) · 1983 (m-v-vd) · 1984 (m-v-vd) · 1985 (m-v-vd) · 1987 (m-v-vd-gd) · 1988 (m-v-md-vd-gd) · 1989 (m-v-md-vd-gd) · 1990 (m-v-md-vd-gd) · 1991 (m-v-md-vd-gd) · 1992 (m-v-md-vd-gd) · 1993 (m-v-md-vd-gd) · 1994 (m-v-md-vd-gd) · 1995 (m-v-md-vd-gd) · 1996 (m-v-md-vd-gd) · 1997 (m-v-md-vd-gd) · 1998 (m-v-md-vd-gd) · 1999 (m-v-md-vd-gd) · 2000 (m-v-md-vd-gd) · 2001 (m-v-md-vd-gd) · 2002 (m-v-md-vd-gd) · 2003 (m-v-md-vd-gd) · 2004 (m-v-md-vd-gd) · 2005 (m-v-md-vd-gd) · 2006 (m-v-md-vd-gd) · 2007 (m-v-md-vd-gd) · 2008 (m-v-md-vd-gd) · 2009 (m-v-md-vd-gd) · 2010 (m-v-md-vd-gd) · 2011 (m-v-md-vd-gd) · 2012 (m-v-md-vd-gd) · 2013 (m-v-md-vd-gd) · 2014 (m-v-md-vd-gd) · 2015 (m-v-md-vd-gd) · 2016 (m-v-md-vd-gd) · 2017 (m-v-md-vd-gd) · 2018 (m-v-md-vd-gd) · 2019 (m-v-md-vd-gd) · 2020 (m-v-md-vd-gd)