Anne Hobbs

In juni 1977 speelde zij haar eerste grandslampartij op Wimbledon. Haar eerste partijwinst op de grandslamtoernooien behaalde zij op het US Open 1978 – na de Amerikaanse Ruta Gerulaitis te hebben geklopt, moest zij vervolgens de duimen leggen voor de Nederlandse Betty Stöve.

Hobbs stond in 1979 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Manchester – zij verloor van landgenote Sue Barker. In 1983 veroverde Hobbs haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Indianapolis, door de Amerikaanse Ginny Purdy te verslaan. In totaal won zij twee WTA-titels, de andere in 1985 in Auckland.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op ieder van de vier grandslamtoernooien. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 33e plaats, die zij bereikte in november 1981.

Hobbs behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel.

In 1977 nam zij ook in het dubbelspel deel aan Wimbledon, samen met landgenote Jo Durie. Tijdens haar tweede grandslam-optreden, op het US Open 1978 met de Zuid-Afrikaanse Tanya Harford, won zij meteen drie ronden, waarmee zij de kwartfinale bereikte – tegen het koppel Billie Jean King / Martina Navrátilová waren zij echter niet opgewassen.

Hobbs stond in december 1978 voor het eerst in een WTA-finale, op het grastoernooi van Sydney, samen met de Nieuw-Zeelandse Judy Chaloner – zij verloren van het Australische koppel Kerry Reid en Wendy Turnbull. In 1982 veroverde Hobbs haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Hershey (Pennsylvania), samen met de Australische Susan Leo, door het Amerikaanse koppel Barbara Hallquist en Nancy Yeargin te verslaan. In totaal won zij negen WTA-titels, de laatste in 1985 in Auckland, samen met de Amerikaanse Candy Reynolds.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de finale, éénmaal op het Australian Open 1983 samen met de Australische Wendy Turnbull, en andermaal op het US Open 1984 weer met Turnbull aan haar zijde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de zesde plaats, die zij bereikte in september 1984.

Negen jaar lang speelde Hobbs het gemengd dubbelspel uitsluitend op Wimbledon en op het US Open – op beide toernooien was de kwartfinale haar beste resultaat, met de Indiër Anand Amritraj op het US Open 1983, en met de Amerikaan Marty Riessen op Wimbledon 1984. Op Roland Garros speelde zij nooit. Bij haar enige deelname aan het Australische grandslamtoernooi, in 1987 met landgenoot Andrew Castle, bereikte zij de finale – zij verloren de eindstrijd van de Amerikanen Zina Garrison en Sherwood Stewart.

In de periode 1978–1989 maakte Hobbs deel uit van het Britse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 21–12. In 1978 bereikten zij de halve finale van de Wereldgroep.

In de periode 1978–1989 maakte Hobbs tienmaal deel uit van de Britse delegatie bij de Wightman Cup. De enige jaren die zij oversloeg, waren 1983 (toen zij zich had gekwalificeerd voor het eindejaarstoernooi) en 1988 (een jaar waarin zij geen toernooien speelde). Alleen in 1978 wisten zij de Amerikaanse dames te verslaan (4–3).

Hobbs verhuisde naar New York om psychologie te studeren aan het Mid-Manhattan Institute for Modern Psychoanalysis.[7] Wat zij daar leerde, past zij toe bij het geven van tennislessen, zowel in haar eigen praktijk in New York (waar zij samen met haar dochter woont) als bij gerenommeerde instituten zoals de East River Tennis Club en de Roosevelt Island Racquet Club.