Mary-Lou Daniels

Piatek steeg tot de nummer één-positie van de juniorenwereldranglijst in 1979. In dat jaar bereikte zij drie grandslamfinales in het meisjesenkelspel: op Roland Garros, Wimbledon en het US Open. Daarvan won zij er één: de Wimbledon-titel – in de finale versloeg zij landgenote Alycia Moulton.

Piatek debuteerde in 1978 op het toernooi van Chicago – zij verloor haar openingspartij van de Nederlandse Betty Stöve. Een jaar later won zij in het Chicago Amphitheater haar eerste WTA-partij, van landgenote Sherry Acker. Op het US Open 1979 speelde zij voor het eerst op een grandslamtoernooi – zij kreeg een bye voor de eerste ronde en won vervolgens van de Zuid-Afrikaanse Ilana Kloss, waarmee zij al meteen de derde ronde bereikte.

Piatek stond in 1980 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Richmond – zij verloor van de, toen nog, Tsjecho-Slowaakse Martina Navrátilová. In 1981 veroverde Piatek in Richmond haar eerste WTA-titel, door de Britse Sue Barker te verslaan. In totaal won zij twee WTA-titels, de andere in 1984 in Denver.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 17e plaats, die zij bereikte in december 1981.

Piatek behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. Zij debuteerde in 1979 op het toernooi van Chicago, samen met landgenote Carrie Meyer. Vier weken later, in het Moody Coliseum van Dallas won zij haar eerste WTA-partij, samen met landgenote Linda Siegel. Zij stond in 1980 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Tucson, samen met landgenote Wendy White – zij verloren van het Amerikaanse koppel Leslie Allen en Barbara Potter.

In 1981 veroverde Piatek haar eerste WTA-titel op het toernooi van Deerfield Beach, samen met landgenote Wendy White, door het Amerikaanse koppel Pam Shriver en Paula Smith te verslaan. In de loop van de tachtiger jaren won zij titels met Robin White en Anne White. In totaal won zij acht WTA-titels, de laatste in 1990 in Oklahoma, terug samen met Wendy White. In 1991 bereikte Daniels nog de finale van het Tier I-toernooi van Hilton Head, samen met de Zuid-Afrikaanse Lise Gregory – deze verloren zij van Claudia Kohde-Kilsch en Natallja Zverava.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de halve finale, op Roland Garros 1982, samen met landgenote Sharon Walsh. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 24e plaats, die zij bereikte in september 1990.

Haar beste resultaat is het bereiken van de kwartfinale, op het US Open 1981, samen met de Australiër Ross Case.