Bram Appel

Abraham Leonardus (Bram) Appel (Rotterdam, 30 oktober 1921 – Geleen, 31 oktober 1997) was een Nederlands voetballer en voetbaltrainer.

Bram Appel
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Abraham Leonardus Appel
Geboortedatum	30 november 1921
Geboorteplaats	Rotterdam,  Nederland
Overlijdensdatum	31 oktober 1997
Overlijdensplaats	Geleen,  Nederland
Positie	Aanvaller
Jeugd
1940–1942 Blauw Zwart SVT Archipel
Senioren
Seizoen Club W 0(G) 1942–1944 1945–1947 1947–1948 1948–1949 1949–1954 1954–1955 1955–1960 Hertha BSC ADO Sittard Sittardse Boys Stade de Reims Lausanne Sports Fortuna '54 107 (57)
Interlands
1948–1957  Nederland 12 (10)
Getrainde clubs
1954–1955 1955–1960 1960–1962 1962–1967 1967–1968 1968-1970 Lausanne-Sports Fortuna '54 Volendam PSV Fortuna '54 Beringen FC
Erelijst
1950 1953 1957 Coupe de France Landskampioen KNVB beker
Portaal    Voetbal

Hij speelde in Nederland onder andere voor Fortuna '54, Blauw Zwart en ADO Den Haag. In 1942 werd hij in Duitsland tewerkgesteld. De fabriek in Berlijn waar hij werkte werd een jaar later gebombardeerd en Appel ontsnapte ternauwernood aan de dood.

Tijdens de oorlog al kwam hij uit voor Hertha BSC. Ook speelde hij voor een officieus Nederlands Elftal, bestaande uit Nederlandse dwangarbeiders. Tot woede van de Duitse autoriteiten weigerde hij voor aanvang van een wedstrijd de Hitlergroet te brengen.

Na de bevrijding werd Appel door Karel Lotsy geschorst. Door zijn conflict met Lotsy speelde hij slechts twaalf interlands. In 1948 nam hij als lid van het Nederlands elftal deel aan de Olympische Spelen in Londen waar het in de eerste ronde met 4-3 door Groot-Brittannië werd uitgeschakeld.

In 1949 vertrok hij naar Frankrijk en werd bij Stade de Reims een uiterst belangrijke profvoetballer: in 1950 de eerste Nederlander in de finale en winnaar van de Coupe de France, in 1953 Frans landskampioen en winnaar van de Coupe Latine. Voor de club uit de Champagne maakte deze uitstekende goalgetter in 154 Division 1-wedstrijden in totaal 96 doelpunten.

Samen met Theo Timmermans nam hij in 1953 het initiatief voor de watersnoodwedstrijd, die de opmaat was voor de komst van betaald voetbal in Nederland. Appel speelde zelf nog als prof voor Fortuna '54.

Vanaf 1960 werkte hij als trainer. In het seizoen 1960/1961 won hij met FC Volendam de Eerste divisie. Met PSV won hij als coach de eerste landstitel in de geschiedenis van de club, in het seizoen 1962/1963. Hij was tot en met het seizoen 1966/1967 trainer van PSV.

In 1970 verliet hij de voetbalwereld en werd handelaar in onroerend goed. De laatste jaren leidde Appel een teruggetrokken bestaan in Geleen.