Berylliumoxide

Berylliumoxide wordt bereid door oxidatie van beryllium met zuurstofgas:

${\displaystyle \mathrm {2\ Be\ +\ O_{2}\ \longrightarrow \ 2\ BeO} }$

Het kan ook bereid worden uit thermolyse van berylliumcarbonaat, berylliumoxalaat of berylliumnitraat:

${\displaystyle \mathrm {BeCO_{3}\ \longrightarrow \ BeO\ +\ CO_{2}} }$

${\displaystyle \mathrm {BeC_{2}O_{4}\ \longrightarrow \ BeO\ +\ CO_{2}\ +\ CO} }$

${\displaystyle \mathrm {2\ Be(NO_{3})_{2}\ \longrightarrow \ 2\ BeO\ +\ 4\ NO\ +\ 3\ O_{2}} }$

Een alternatieve manier is de dehydratie van berylliumhydroxide:

${\displaystyle \mathrm {Be(OH)_{2}\ \longrightarrow \ BeO\ +\ H_{2}O} }$

Berylliumoxide is - in tegenstelling tot andere aardalkalimetaaloxiden - eerder amfoteer dan basisch, wat impliceert dat het zowel met zuren als met basen kan reageren.

Het kan niet gereduceerd worden met natrium, kalium, magnesium, aluminium of waterstofgas. Het kan wel gereduceerd worden met koolstof en bij hoge temperatuur (carbothermische reductie).[1]

In de gasfase is berylliumoxide aanwezig als afzonderlijke diatomische moleculen. De binding tussen zuurstof en beryllium is covalent van aard. De elektronische structuur van het monomeer is eerder uitzonderlijk: de overlap van orbitalen laat enkel één sterke covalente binding toe, terwijl de overige 2 orbitalen een te zwakke overlap bieden om een covalente dan wel ionaire binding te vormen. Het resultaat is een diradicalaire molecule in de triplet-toestand, hetgeen meestal wordt voorgesteld als een dubbele binding. Deze voorstelling is echter in wezen foutief.

Berylliumoxide neemt een hexagonale kristalstructuur aan, de zogenaamde wurtziet-structuur.[2] Dit in tegenstelling tot de overige aardalkalimetaaloxiden, die uitkristalliseren in een kubisch kristalstelsel. Bij hogere temperatuur wordt de hexagonale structuur omgezet in een tetragonale.

Gesinterd berylliumoxide is zeer stabiel en bezit keramische eigenschappen. Het wordt verwerkt in halfgeleiders, die gebruikt worden in radioapparatuur. De reden hiervoor is dat berylliumoxide een hoge thermische geleidbaarheid (330 W/m·K) bezit en tegelijkertijd ook een zeer goede elektrische isolator is.[2]

• (en) MSDS van berylliumoxide