vergoelijken

• Geluid:  vergoelijken    (hulp, bestand)
• IPA: /vər'xuləkə(n)/

• ver·goe·lij·ken

• afgeleid van goelijk met het voorvoegsel ver- en met het achtervoegsel -en [1]

vergoelijken

1. zaken die verkeerd zijn zo beschrijven dat ze goed lijken; rechtpraten wat krom is

1. • De politieagenten vergoelijken verder de daden van de nazi's en prijzen Adolf Hitler. Nieuwssite ElDiario.es publiceerde vandaag een aantal van de aanstootgevende berichten. De berichtjes zouden vooral tijdens de nachtdiensten zijn verstuurd.[2] 

1. • Afgelopen zaterdag beoogde Sander van Walsum dat #MeToo afrekent met de vrije seksuele moraal van de jaren zeventig. Groot-misbruiker Harvey Weinstein had die losse moraal uit de tijd waarin hij was opgegroeid nog aangegrepen om zijn wangedrag te vergoelijken, want, zo schreef hij: 'Alle regels over gedrag en de arbeidsplek waren toen anders.' [3] 

1. • Het lijkt erop dat Bernhard in de loop der jaren vooral de vergoelijking voor zijn daden is kwijtgeraakt. Misschien ook doordat zijn aloude beschermers niet meer leven. Dat waren vooral verzetslieden die de prins eerden als oorlogsheld – en die op een enkeling na niet meer meemaakten hoe Annejet van der Zijl ook die mythe doorprikte. Mannen als Erik Hazelhoff Roelfzema en Pim Boellaard.[4] 

• rechtpraten, goedpraten, verontschuldigen, rechtvaardigen, bagatelliseren, verbloemen, verschonen, verzachten, verontschuldigen

• Het woord vergoelijken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'vergoelijken' herkend door: