roest

• Geluid:  roest    (hulp, bestand)
• IPA: /rust/

• roest

• In de betekenis van ‘metaaluitslag’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1287 [1]

• [2]: Afgeleid van [1], naar de roestachtige aantasting van het blad.
• [3]: Afgeleid van [1], naar de roodbruine kleur ervan.
• [4,5]: Mogelijk verwant met rusten.
• [6]: Waarschijnlijk afgeleid van [4].

roest

1. m of o (metallurgie) een rood- of bruingele bedekking aan de oppervlakte van ijzer die ontstaat door aantasting door de zuurstof van de lucht

1. • Hij was de roest aan het wegpoetsen toen ik thuiskwam. 

2. (biologie), (schimmels) m een schimmel behorende tot de Urediniomycetes, een klasse binnen het rijk van de Fungi, behorend tot de stam van Basidiomycota

1. • Roesten veroorzaken ziekten bij planten; deze schimmels tasten het blad aan en komen onder andere voor op granen, gras en prei. 

2. m een roestkleur

1. • Deze vogel heeft te veel roest op de vleugels. 

2. m een rustplek voor hoenders, een kippenhok

1. • De hoenders gingen op den roest. 

2. (jachttaal) m het nachtleger van vliegend wild, met name van kraaiachtigen

1. • Er zijn een aantal roesten in deze streek, waar je roeken kunt aantreffen. 

2. (jachttaal) m uitwerpselen van met name patrijzen bij hoopjes, bij de gulplaats

roest

1. enkelvoud tegenwoordige tijd van roesten
2. gebiedende wijs van roesten

roest

1. tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van roezen
   

   • Jij roest. 

2. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van roezen
   

   • Hij roest. 

3. verouderde gebiedende wijs meervoud van roezen
   

   • Roest! 

• Het woord roest staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'roest' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.