extra

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • ex·tra
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘boven het gewone, bijzonder’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1738 [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord extra extra's
verkleinwoord extraatje extraatjes

Zelfstandig naamwoord

extra o

  1. hetgeen men erbij krijgt
    • Het bedrijf had extra veel winst gemaakt zodat er voor het personeel ook wel een extraatje afkon in de vorm van een ruime winstuitkering. 
stellend
onverbogen extra
verbogen -
partitief extra's

Bijvoeglijk naamwoord

extra

  1. bijkomend.
    • U krijgt er nu een extra lampje bij. 
  2. (Limburg en Gelderland) opzettelijk.
    • Hij deed het extra. 
Vertalingen
    1. bijkomend   
    2. opzettelijk   

Gangbaarheid
  • Het woord extra staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "extra" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

Frans
Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
Woordherkomst en -opbouw

Bijvoeglijk naamwoord

extra

  1. (spreektaal) buitengewoon, geweldig
  1. «Le Parc Astérix, c'est extra!»
    Het Parc Astérix is fantastisch! [1]

Verwijzingen
  1. Wouw, B. van de Woordenboek populair Frans - Nederlands 2e druk (2014) Uitgeverij Arti-Choc, Breda; p. 90

Latijn

Voorzetsel

ĕxtrā + accusatief

  1. buiten
  1. «Extra urbem.»
    Buiten de stad.
  2. behalve

Tsjechisch
Uitspraak
  • IPA: /ɛkstra/
Woordafbreking
  • ex·tra

Bijvoeglijk naamwoord

extra

  1. extra
  2. speciaal, bijzonder
Verbuiging
  • Onverbogen

Bijwoord

extra

  1. extra
Afgeleide begrippen

Verwijzingen

    Verwijzingen
      This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.