erve

• Geluid:  erve    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈɛrvə/

• er·ve

• [werkwoord] stam van erven met de uitgang -e
• m / v van Middelnederlands erve; op te vatten als afleiding van erven (werkwoord) met het achtervoegsel -e
• o oude vorm van erf
• v / m van de Latijne aanduiding ervilia in de naam

erve m / v (meestal gebruikt in meervoudsvorm)

1. (verouderd) iemand die iets ontvangt dat een overleden persoon nalaat

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als onzijdig zelfstandig naamwoord.}

erve o

1. (verouderd) boerderij met de grond eromheen (meestal als deel van een boerderijnaam)

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als plantennaam.}

erve v / m

1. (plantkunde) naam voor de linzenwikke Vicia

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als werkwoord}

erve

1. aanvoegende wijs van erven

• m / v erfgenaam
• v / m linzenwikke

• v / m wikke

• Het woord erve staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• afgeleid van het werkwoord erven met het achtervoegsel -e

erve

1. m erfgenaam
2. o erf, erfdeel

• [1] erfname, erfgename