blaffen

Nederlands

Uitspraak

Geluid: blaffen (hulp, bestand)
IPA: / ˈblɑfə(n) /

Woordafbreking

blaf·fen

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘het natuurlijke geluid van honden maken’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1350 [1]

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
blaffen	blafte	geblaft
zwak -t	volledig

Werkwoord

blaffen

inergatief (dierengeluid) geluid maken dat kenmerkend is voor een hond

- Die hond blaft al de hele dag.
inergatief, (figuurlijk), (informeel) redeloos praten of schreeuwen, tieren

- Wat sta je te blaffen?

Hyponiemen

aanblaffen, afblaffen, overblaffen, toeblaffen

Afgeleide begrippen

[1] blaffer, blafhoest, geblaf
[2] afblaffen

Uitdrukkingen en gezegden

Blaffende honden bijten niet

Gezegd van mensen die flink tekeergaan maar niet zo gauw kwaad doen

Vertalingen

1. geluid maken dat kenmerkend is voor een hond

Gangbaarheid

Het woord blaffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'blaffen' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

"blaffen" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.