afscheiden

• Geluid:  afscheiden    (hulp, bestand)

• af·schei·den

• van Middelnederlands afsceiden; op te vatten als samenstelling van  af bw  en  scheiden ww 

afscheiden

1. overgankelijk afzonderen, uit de aanwezigheid van iets verwijderen

1. • De waterige laag werd in een scheitrechter afgescheiden van de olie. 

2. overgankelijk een stof voortbrengen en afgeven aan de omgeving

1. • Dit feromoon wordt afgescheiden door het wijfje van de mot en zelfs in uiterst kleine hoeveelheden al opgemerkt door het mannetje. 

2. wederkerend zich ~: een apart (kerk)genootschap of aparte staat gaan vormen, zich terugtrekken

1. • De vermoeide vader scheidde zich af toe de kinderen weer aan het ruzie maken waren 

1. • Deze kerk heeft zich in de vorige eeuw afgescheiden. 

• Het woord afscheiden staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'afscheiden' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.