-ido
Latijn
Achtervoegsel
-īdo
- vormt zelfstandige naamwoorden van werkwoorden, waarbij de handeling of toestand aangeduid wordt.
- «cupĕre → cupīdo»
- verlangen → verlangen
- «cupĕre → cupīdo»
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| nominatief | -īdo | -īdinēs |
| genitief | -īdinis | -īdinum |
| datief | -īdinī | -īdinibus |
| accusatief | -īdinem | -īdinēs |
| vocatief | -īdo | -īdinēs |
| ablatief | -īdine | -īdinibus |
Esperanto
Woordherkomst en -opbouw
- Afgeleid van het Oudgriekse -ίδης (-ídēs)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.