mitto

Inari Sami

Etymology

Noun

mitto

  1. measure

Inflection

Inflection of mitto
singular plural
Nominative mitto mitoh
Accusative mito mittoid
Genitive mito mitoi
Illative miiton mittoid
Locative mittoost mitoin
Comitative mittoin mitoiguin
Abessive mitottáá mitoittáá
Essive mitton
Partitive mittod

Further reading


Latin

Etymology

May be for *mītō (with lengthening of the consonant), from Proto-Indo-European *meyth₂- (to exchange). From the original meaning “to exchange” a semantic shift occurred to “to give, bestow” and then “to let go, send”. Cognates include Sanskrit मेथेते (methete, to become hostile, quarrel) and Gothic 𐌹𐌽-𐌼𐌰𐌹𐌳𐌾𐌰𐌽 (in-maidjan, to change).

Otherwise from Proto-Indo-European *(s)meyt- (to throw).[1]

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ˈmit.toː/, [ˈmɪt.toː]

Verb

mittō (present infinitive mittere, perfect active mīsī, supine missum); third conjugation

  1. I send, cause to go, let go, release, discharge
  2. I put out, extend, reach out (my hand)
  3. I announce, tell, report, send word, advise
  4. I yield, furnish, produce, export
  5. I put an end to
  6. I let or bring out, put or send forth, send out, emit; let blood, bleed; utter a sound, speak, say
  7. I throw, hurl, cast, launch, send; throw down, sprinkle
  8. I attend, guide, escort
  9. I dismiss, disregard
    • Vergil. Aeneid, VI
      mitte hanc de pectore curam
      Dismiss this anxiety from your heart

Inflection

   Conjugation of mitto (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present mittō mittis mittit mittimus mittitis mittunt
imperfect mittēbam mittēbās mittēbat mittēbāmus mittēbātis mittēbant
future mittam mittēs mittet mittēmus mittētis mittent
perfect mīsī mīsistī mīsit mīsimus mīsistis mīsērunt, mīsēre
pluperfect mīseram mīserās mīserat mīserāmus mīserātis mīserant
future perfect mīserō mīseris mīserit mīserimus mīseritis mīserint
passive present mittor mitteris, mittere mittitur mittimur mittiminī mittuntur
imperfect mittēbar mittēbāris, mittēbāre mittēbātur mittēbāmur mittēbāminī mittēbantur
future mittar mittēris, mittēre mittētur mittēmur mittēminī mittentur
perfect missus + present active indicative of sum
pluperfect missus + imperfect active indicative of sum
future perfect missus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present mittam mittās mittat mittāmus mittātis mittant
imperfect mitterem mitterēs mitteret mitterēmus mitterētis mitterent
perfect mīserim mīserīs mīserit mīserimus mīseritis mīserint
pluperfect mīsissem mīsissēs mīsisset mīsissēmus mīsissētis mīsissent
passive present mittar mittāris, mittāre mittātur mittāmur mittāminī mittantur
imperfect mitterer mitterēris, mitterēre mitterētur mitterēmur mitterēminī mitterentur
perfect missus + present active subjunctive of sum
pluperfect missus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present mitte mittite
future mittitō mittitō mittitōte mittuntō
passive present mittere mittiminī
future mittitor mittitor mittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives mittere mīsisse missūrus esse mittī missus esse missum īrī
participles mittēns missūrus missus mittendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
mittere mittendī mittendō mittendum missum missū

Synonyms

Derived terms

Descendants

References

  1. Pokorny, Julius (1959) Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume III, Bern, München: Francke Verlag, page 968

Further reading

  • mitto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mitto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • mitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to send to meet a person: obviam alicui aliquem mittere
    • to speak, utter a sound: vocem mittere (sonitum reddere of things)
    • to dedicate a book to some one: librum mittere ad aliquem (Fin. 1. 3. 8)
    • to write a letter to some one: epistulam (litteras) dare, scribere, mittere ad aliquem
    • to send and consult the oracle at Delphi: mittere Delphos consultum
    • to turn some one out of the house: foras mittere aliquem
    • to send out colonists: colōnos mittere (Div. 1. 1. 3)
    • to discharge missiles: tela iacere, conicere, mittere
    • to send to the war: mittere ad bellum
    • (ambiguous) to live a happy (unhappy) life: vitam beatam (miseram) degere
  • Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.