demitto

Latin

Etymology

From de- (from, away from, down from) + mittō (send; emit; throw, cast).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /deːˈmit.toː/, [deːˈmɪt.toː]

Verb

dēmittō (present infinitive dēmittere, perfect active dēmīsī, supine dēmissum); third conjugation

  1. I send or bring down, cause to hang or fall down; drop, flow, shed, sag, sink, lower, put down, let fall.
  2. I cast down, throw, thrust, plunge, drive.
  3. (with se) I let myself down, stoop, descend, walk or ride down.
  4. (military) I send, bring or lead soldiers down into a lower place.
  5. (figuratively) I cast down, demote; depress, dispirit.
  6. (figuratively) I engage in, enter or embark upon, meddle with.

Inflection

   Conjugation of demitto (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present dēmittō dēmittis dēmittit dēmittimus dēmittitis dēmittunt
imperfect dēmittēbam dēmittēbās dēmittēbat dēmittēbāmus dēmittēbātis dēmittēbant
future dēmittam dēmittēs dēmittet dēmittēmus dēmittētis dēmittent
perfect dēmīsī dēmīsistī dēmīsit dēmīsimus dēmīsistis dēmīsērunt, dēmīsēre
pluperfect dēmīseram dēmīserās dēmīserat dēmīserāmus dēmīserātis dēmīserant
future perfect dēmīserō dēmīseris dēmīserit dēmīserimus dēmīseritis dēmīserint
passive present dēmittor dēmitteris, dēmittere dēmittitur dēmittimur dēmittiminī dēmittuntur
imperfect dēmittēbar dēmittēbāris, dēmittēbāre dēmittēbātur dēmittēbāmur dēmittēbāminī dēmittēbantur
future dēmittar dēmittēris, dēmittēre dēmittētur dēmittēmur dēmittēminī dēmittentur
perfect dēmissus + present active indicative of sum
pluperfect dēmissus + imperfect active indicative of sum
future perfect dēmissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present dēmittam dēmittās dēmittat dēmittāmus dēmittātis dēmittant
imperfect dēmitterem dēmitterēs dēmitteret dēmitterēmus dēmitterētis dēmitterent
perfect dēmīserim dēmīserīs dēmīserit dēmīserimus dēmīseritis dēmīserint
pluperfect dēmīsissem dēmīsissēs dēmīsisset dēmīsissēmus dēmīsissētis dēmīsissent
passive present dēmittar dēmittāris, dēmittāre dēmittātur dēmittāmur dēmittāminī dēmittantur
imperfect dēmitterer dēmitterēris, dēmitterēre dēmitterētur dēmitterēmur dēmitterēminī dēmitterentur
perfect dēmissus + present active subjunctive of sum
pluperfect dēmissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present dēmitte dēmittite
future dēmittitō dēmittitō dēmittitōte dēmittuntō
passive present dēmittere dēmittiminī
future dēmittitor dēmittitor dēmittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives dēmittere dēmīsisse dēmissūrus esse dēmittī dēmissus esse dēmissum īrī
participles dēmittēns dēmissūrus dēmissus dēmittendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
dēmittere dēmittendī dēmittendō dēmittendum dēmissum dēmissū

Derived terms

Descendants

References

  • demitto in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • demitto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • demitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to bow one's head: caput demittere
    • to take a thing to heart: demittere aliquid in pectus or in pectus animumque suum
    • to lose courage; to despair: animum demittere
    • to march down on to..: agmen, exercitum demittere in...

Portuguese

Verb

demitto

  1. first-person singular (eu) present indicative of demittir
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.